首页 | 本学科首页   官方微博 | 高级检索  
相似文献
 共查询到20条相似文献，搜索用时 15 毫秒
1.
Samenvatting Aan een voedingsmedium, geïnoculeerd met elk der schimmelsFusarium oxysporum f. sp.pisi ras 1,Mycosphaerella pinodes (pathogenen van de erwt),Cladosporium cucumerinum, Colletotrichum lindemuthianum enMonilinia fructigena (niet-pathogenen van de erwt) werd pisatine toegevoegd. Na incubatie gedurende een week werd het medium gecentrifugeerd. Zowel de bovenstaande vloeistof als het mycelium werd onderzocht op de aanwezigheid van pisatine. Uit de U.V.-absorptiespectra van de vloeistof en alcoholextracten van het mycelium blijkt, dat beide pathogenen het pisatine kunnen afbreken, maar de drie niet-pathogenen niet.  相似文献   

2.
Samenvatting Oösporen vanBremia lactucae kunnen worden verkregen door bladschijfjes van sla te inoculeren met een gemengde conidiënsuspensie van twee fysio's van de schimmel, die de twee compatibiliteitstypen (B1 en B2) vertegenwoordigen. Wanneer het bladweefsel geheel vergaan is, worden de schijfjes met oösporen samen met het onderliggende filtreerpapier op een dunne laag grond in een glazen schaaltje gebracht. Hierop worden vijf zaden van een vatbaar slaras te kiemen gelegd. Zaailingen die worden aangetast vertonen na drie tot vijf weken sporulatie op de cotylen. De conidiën worden op een toetssortiment van slarassen gespoten om het aantastingspatroon van het isolaat te bepalen. De eerste resultaten toonden aan dat de nakomelingen van een kruising gewoonlijk een beperkter aantastingspatroon hebben dan de ouders.  相似文献   

3.
Three plots with groundnut crops of different ages were inoculated withPuccinia arachidis in their centres and the development of primary gradients around these centres was studied. Spontaneous infection of the plots was inevitable and increased with age. After correction for spontaneous infections, significant differences were found between primary gradients, mean values and slopes being higher with increasing plot age. An index for vertical distribution of disease, the relative height of infectionH, was developed.H increased with increasing spontaneous infection. It was also increased by the primary gradient in the older plot. The differences observed are attributed to variations in dispersibility and accessibility, related to age-dependent differences in canopy structure. The relative shallowness of the gradients observed in the experiment indicated an intense and rapid dispersal of groundnut rust.Samenvatting Drie aardnootveldjes van verschillende leeftijd werden in het centrum geïnoculeerd met aardnootroest, teneinde de ontwikkeling te bestuderen van de primaire gradiënten rond de inoculatiecentra. De eerste infectiegolf na inoculatie produceert de puistjes in de geïnoculeerde centra. De tweede sporulatiegolf, uitgaande van deze puistjes, produceert de primaire gradiënt rondom de geïnoculeerde centra. Spontane infectie bleek onvermijdelijk te zijn; zij nam toe met de leeftijd van de veldjes. Na correctie van waargenomen aantastingen voor spontane infectie werden significante verschillen gevonden tussen primaire gradiënten. Hun gemiddelde waarden en hellingshoeken namen toe met de leeftijd van de veldjes. Een indexH, de relatieve hoogte van de infectie, geeft de verticale verdeling van de ziekte aan. Deze waarde nam voor de primaire gradiënt eveneens toe met de leeftijd van het veldje. De geconstateerde verschillen worden toegeschreven aan variaties in verspreidbaarheid en toegankelijkheid, gerelateerd aan leeftijdsafhankelijke verschillen in de gewasstructuur. De betekenis van de resultaten voor het begrijpen van spontane epidemieën wordt besproken.  相似文献   

4.
FluorescentPseudomonas isolates were obtained from Pythium-diseased tulip roots or rhizospheres. A selection of these isolates was tested for root rot-suppressing capabilities, using tulip cultivar Paul Richter (ice-tulip) as host andPythium ultimum P17 as pathogen. With isolate E11.3 root rot suppression was consistently found, but the extent of the effects varied from experiment to experiment. Beneficial effects were obtained after introduction of the bacteria either by mixing them through the soil or by dipping the bulbs in a bacterial suspension, immediately before planting. Application of bacteria in methylcellulose also reduced disease, but is of no practical value as methylcellulose by itself increased disease. In steamed soil, disease was more severe than in natural soil. In both circumstances, however, beneficial effects of bacterization with E11.3 were observed.Samenvatting Fluorescerende pseudomonaden werden geïsoleerd van tulpewortels of uit de rhizosfeer daarvan. Een aantal van deze isolaten is getoetst op wortelrot-onderdrukkend vermogen in een experimenteel systeem met tulpecultivar Paul Richter (vriestulp) als waardplant enPythium ultimum isolaat P17 als pathogeen. Wortelrotonderdrukking werd consequent waargenomen na bacterisatie metPseudomonas isolaat E11.3; de mate waarin rotonderdrukking optrad verschilde echter van experiment tot experiment. Bacterisatie vond plaats òf door de bacteriën door de grond te mengen òf door de bollen vlak voor het planten in een bacteriesuspensie te dompelen. Met beide methoden werden positieve resultaten bereikt. Toedienen van bacteriën in methylcellulose leidde ook tot reductie van de ziekte, maar heeft geen practische betekenis aangezien methylcellulose op zich de ziekte doet toenemen. Wortelrot was ernstiger in gestoomde dan in nietgestoomde grond, maar in beide omstandigheden werkte E11.3 wortelrotonderdrukkend.  相似文献   

5.
Tuber components which may account for the acceleration of black scurf formation after haulm destruction were investigated.Non-water-soluble components of the tuber periderm(NWSPC) seemed to promote the initiation of sclerotia and the pigmentation of hyphae ofRhizoctonia solani AG-3, but they did not induce maturation or affect growth of the sclerotia on tubers, regardless whether plants were untreated or shoots had been cut off (COS). After COS, hyphae became pigmented, but no sclerotia were initiated on hydrophilic filters which prevented hyphae to touch the skin of non-harvested tubers. No evidence was found that these NWSPC, skin surface structure, or residues of watersoluble exudate on skin play a major role in the stimulation of black scurf formation after COS.Precipitated water-soluble tuber exudate (PWSTE) did not promote the formation of sclerotia on agar plates or on periderm strips, even if sampled after COS. On plates with PWSTE sclerotia formed were of a more solid structure but no real black sclerotia or brown hyphae developed. After, COS, PWSTE became more light in colour and higher in osmotic value, but did not significantly change in pH, C/N ratio, amino acid content, content of some sugars or its cotton wool-like appearance. After COS, but not after haulm pulling, which breaks the stolons, PWSTE gave rise to a higher yield in dry weight and, more sand sticked to the tubers. This suggests that PWSTE may act as a glue which keeps more sand and sclerotia firmly attached to the skin at harvest after COS.From these observations it can be inferred that volatile or instable components (VIC) probably govern hyphal pigmentation and growth of sclerotia and play a role in sclerotial pigmentation. After COS, alterations in VIC seem to play a major role in the stimulation of black scurf. Within three days after COS, skin set was significantly increased, which may reduce exudation of components that inhibit the formation of black scurf.Samenvatting Met het oog op de versnelde vorming van lakschurft na loofdoding werd de invloed onderzocht van periderm en waterig knolexsudaat op de sclerotiënvorming doorRhizoctonia solani Kühn AG-3.Niet in water oplosbare componenten van epidermiscellen spelen, waarschijnlijk wel een rol bij de initiatie van sclerotiën en bruine hyfen op de knollen, maar niet bij de groei en afrijping van de sclerotiën. Dit geldt zowel voor onbehandelde planten als voor planten waarvan het loof afgeknipt is (COS = cutting off shoots). De sterkere toename van lakschurft na COS kan evenwel niet verklaard worden uit, veranderingen in de niet in water oplosbare schilcomponenten. Immers, wanneer filters waren aangebracht om de nog aan de plant vastzittende knollen, zodat direct kontakt tussen de hyfen en de schil was verhinderd, dan ontstonden er op die filters nooit sclerotiën en alleen na loofafknippen bruine hyfen. Verder werden er geen aanwijzingen gevonden dat veranderingen in de structuur van het schiloppervlak of in residuen van waterige exsudaten op de schil een rol spelen bij de stimulering van de lakschurftvorming na loofvernietiging.De totale produktie van sclerotiën op kunstmatige media en op periderm strips werd niet gestimuleerd door de toevoeging van geprecipiteerd waterig knolexudaat (PWSTE = precipitated water soluble tuber exudates), ongeacht of de monsters waren genomen van onbehandelde planten dan wel COS-planten. Op agarplaten met PWSTE werden de sclerotiën wel compacter in bouw, maar ze werden niet echt zwart en er ontstonden geen bruine hyfen. Na COS was PWSTE lichter van kleur en hoger in osmotische waarde, maar er traden geen significante veranderingen op in C/N-quotiënt, pH, gehalte aan aminozuren, eiwitten en sommige suikers, en in het wollige uiterlijk van PWSTE. Na COS, maar niet na looftrekken, dat de stolon breekt, nam het drooggewicht van PWSTE per eenheid van knoloppervlak toe en bleef er bij de oogst meer zand aan de knollen plakken Dit wijst erop, dat PWSTE als een hechtmiddel kan functioneren, waardoor, vooral na COS, bij de oogst meer zand en sclerotiën aan de knollen blijven zitten.De resultaten doen vermoeden dat vluchtige of instabiele componenten (VIC) de pigmentatie van hyfen en de groei van sclerotiën induceren en een rol spelen bij de pigmentatie van de sclerotiën. Tevens lijken veranderingen in VIC een hoofdrol te spelen bij de stimulering van lakschurft na loofdoding. De schilverkurking, die binnen drie dagen na loofdoding significant was toegenomen, zou de exsudatie kunnen verminderen van lakschurftremmende componenten.  相似文献   

6.
Pea plants,Pisum sativum cv. Eminent, were inoculated by spraying with a suspension (108 cells/ml) ofPseudomonas phaseolicola, a bacterium not pathogenic to pea. At intervals of 0,2,4,6, or 8 days the same plants were challenged with a conidial suspension (106 conidia/ml) of the peapathogenic fungusMycosphaerella pinodes. Periodically, leaf samples were examined for development of symptoms and phytoalexin content.Up to 6 days after inoculation with the non-pathogenic bacterium the plants were protected against the pathogenic fungus. Pisatin, however, seemed not to be responsible for the observed protection.Samenvatting Erwteplanten, cv. Eminent, werden bespoten met een suspensie (108 bacteriën/ml) vanPseudomonas phaseolicola, een bacterie die niet pathogeen is voor erwt. Na 0,2,4,6, of 8 dagen werden dezelfde planten opnieuw geïnoculeerd, nu echter met een conidiënsuspensie (106 conidiën/ml) van de voor erwt pathogene schimmelMycosphaerella pinodes. Periodiek werden bladmonsters beoordeeld naar ontwikkeling van symptomen en aanwezigheid van fytoalexinen.Tot 6 dagen na de inoculatie met de niet-pathogene bacterie bleken de planten—in afnemende mate — beschermd tegen aantasting door de pathogene schimmel. Aangezien er geen positieve correlatie bleek te bestaan tussen de pisatineconcentratie en de mate van bescherming, leek pisatine voor deze bescherming niet verantwoordelijk.  相似文献   

7.
The acceleration of black scurf development after haulm destruction was mainly due to changes in the exudation of volatiles from tubers. Volatile products from decomposing potato roots and stolons and, probably, unstable substances in the tuber exudate as well, further promoted sclerotium formation.Sclerotium production byR. solani AG-3 was investigated on agar media, periderm strips and harvested tubers, which were exposed to the volatile exudates from growing subterranean potato plant parts. The volatile exudate from growing tubers contained both inhibitory and stimulatory substances which were not identified definitely. Inhibition dominated during tuber growth, decreased when plants were yellowing and disappeared after the shoots were excised. When the inhibitory components were trapped by KOH, the non-trapped volatile tuber exudates from young growing plants were as stimulatory as those from plants after haulm killing. CO2 might be an inhibitor as tuber respiration was negatively correlated to black scurf formation. Tests in vitro suggested that inhibition of sclerotium formation by CO2 can be overcome by stimulatory nutrients. Sclerotium production on agar media was not stimulated by ethylene, although volatiles from harvested ripe apples were very stimulatory.The results imply that after haulm killing, the increase in black scurf development may be prevented by loosening the soil and quick separation of tubers from plant residues thus preventing accumulation of the stimuli.Samenvatting De vluchtige exsudaten van aardappelknollen, die nog aan de plant bevestigd zaten, beinvloedden de produktie van sclerotiën doorRhizoctonia solani AG-3 op agarplaten en op geoogste knollen, die geincubeerd waren in een plant-aarde systeem. Onder dezelfde proef- omstandigheden was de sclerotiënvorming op geincubeerde losse knollen veel hoger dan op de agarplaten, maar op peridermstrips juist lager. Wellicht dragen dus naast stabiele ook instabiele knolexsudaten bij tot de vorming van lakschurft.Het vluchtige knolexsudaat van jonge planten bleek zowel stimulerende als remmende componenten te bevatten. Als de remmende fractie met KOH werd weggevangen, stimuleerden de resterende uitademingsprodukten van jonge groeiende knollen de vorming van sclerotiën even sterk als de uitademingsprodukten van oude afrijpende knollen na loofvernietiging. Tijdens de knolgroei overheerste de invloed van de remmende exsudaten, maar dat nam af als de plant vergeelde en verdween na loofvernietigen. Toename van lakschurft na loofdoding berust dus vooral op het wegvallen van de remmende componenten. In de praktijk zou na loofdoding de effectiviteit van de stimulerende exudaten verminderd kunnen worden door de grond van de teeltrug los te maken waardoor ze niet kunnen ophopen aan het knoloppervlak.De remmende fractie kon worden weggevangen met KOH, wat betekent dat het gaat om koolzuur of een andere zure component. Inderdaad bleek de produktie van koolzuur door knollen geleidelijk af te nemen tijdens de veroudering en zeer snel na loofdoding. Daarnaast is bekend dat lakschurft geleidelijk toeneemt bij veroudering van de plant, en zeer snel na loofdoding. In vitro leek koolzuur de sclerotiënvorming alleen op wateragar te remmen, maar niet op een voedzamer medium. De sclerotiënvorming op agarmedia werd sterk gestimuleerd door gasvormige produkten van appels. Echter, er werd geen bevestiging gevonden voor het idee dat het stress-produkt ethyleen sclerotiënvorming stimuleert. Na het loofafknippen lekte er een veel grotere hoeveelheid water uit de knollen dan uit knollen van intacte planten. Water kan het benutten van voedzame stoffen door de schimmel bevorderen. Daardoor kan een manier van loofdoden die de stolon breekt de kans op lakschurft verkleinen.Gasvormige produkten van afstervende wortels en stolonen hadden geen invloed op de sclerotiënvorming op agarplaten. Maar wel versterkten zij de lichte stimulering die uitging van afrijpende knollen. In de praktijk zouden jonge potaardappelen dus milieuvriendelijker beschermd kunnen worden tegen zowel virusinfectie als zware lakschurft-vorming met een nieuw-te-ontwikkelen methode van groen-rooien die de stolonen breekt en de knollen op het veld laat afharden in losse grond en gescheiden van de overige planteresten.  相似文献   

8.
The cortex of the roots of a susceptible and a resistant variety ofBrassica campestris var.rapa infected with sterile resting spores ofPlasmodiophora brassicae from senescent callus was studied at a stage prior to disease symptom development. Electron micrographs show the presence of amoeboid structures within the cortical cells of the susceptible variety 10 days after inoculation. Cell wall perforations, hypertrophied host cell nuclei, nucleoli and broken tonoplasts were frequently found in the susceptible variety. It has been concluded that amoeboid structures of the parasite penetrate the cell wall and disrupt the cortical cells.Electron micrographs of the resistant variety show the presence of zoosporangia with secondary zoospores in the root hairs nine days after inoculation. Two to four days later a large number of dead host cells can be observed in the outer cortical layer of the resistant variety, whereas no apparent changes are found in the inner cortex. The results suggest the occurrence of a hypersensitive host reaction which terminates further growth ofPlasmodiophora brassicae.Samenvatting Kiemplanten van een vatbare en een resistente variëteit vanBrassica campestris var.rapa werden geïnoculeerd met een suspensie van rustsporen vanPlasmodiophora brassicae. De rustsporen waren afkomstig uit verouderd ziek callusweefsel. Elektronenmicroscopisch onderzoek werd verricht aan de cortex van de hoofdwortel van vatbare planten in de periode die vooraf gaat aan de ontwikkeling van ziektesymptomen (10–13 dagen na inoculatie). Tien dagen na inoculatie werden amoebe-achtige structuren in de cortex gevonden (Fig. 1–4). Herhaaldelijk werden gaten in de celwand van de cortex gevonden (Fig. 5). De waardplantkern en kernlichaampje vertoonden een hypertrofische reactie terwijl de tonoplast vaak kapot was (Fig. 3). Deze resultaten vormen een aanwijzing dat de parasiet in de vorm van een amoebe door de celwand dringt en de celinhoud van de cortex verstoort. Dertien dagen na inoculatie werden de eerste secondaire plasmodiën in het binnenste gedeelte van de cortex of in de mergstraalcellen van de hoofdwortel gevonden (Fig. 6). Vanaf dat moment traden de typische knolvoetsymptomen op.Uit elektronen-microscopisch onderzoek van de resistente variëteit bleek dat negen dagen na inoculatie zoösporangien en secondaire zoösporen aanwezig waren in de wortelharen van de zijwortels (Fig. 7–9). Twee tot vier dagen later werden een groot aantal dode waardplantcellen in de buitenste cortexcellen van de hoofdwortel gevonden, terwijl het binnenste gedeelte van de cortex geen veranderingen vertoonde (Fig. 10 en 11). Deze resultaten wijzen er op dat in de resistente variëteit een overgevoeligheidsreactie in de cortex opgetreden is waardoor verdere groei vanPlasmodiophora brassicae verhinderd werd.  相似文献   

9.
Gliocladium roseum was found to be the most common and probably the most effective mycoparasite in potato fields in the northern parts of the Netherlands. It is able to parasitize and kill living hyphae at temperatures of 12°C and higher. Sclerotia ofR. solani are often infected and killed by this fungus under suitable conditions, i.e. at temperatures of 16°C and more. Killing of sclerotia by other antagonistic organisms was also observed. It is also shown by not parasitic fungi and is caused by toxins produced by the antagonist.The development of theG. roseum population was studied during the growth of a potato crop in two soils. In both soils its initial level was very low. In both a slightly acid sandy soil and a neutral sandy loam, suppression ofR. solani can occur;G. roseum accumulated in the former mainly under continuous potato crops,Colletotrichum coccodes was the main antagonist in the latter.Samenvatting In de meeste Nederlandse aardappelakkers komen schimmels voor dieRhizoctonia solani kunnen aantasten en doden. De meest algemene, en waarschijnlijk ook de meest belangrijke, die we tot nu toe vonden, isGliocladium roseum (Tabel 1). Het is bekend, dat deze schimmel stoffen produceert die voorR. solani giftig zijn. Met behulp hiervan kanG. roseum, evenals andere antibiotisch actieve micro-organismen, ook de sclerotiën doden (Tabel 2). Voor doding doorG. roseum is de temperatuur een factor van belang. Hyfen worden nog gedood bij een temperatuur van 12°C, waarbij de sclerotiën niet meer aangetast kunnen worden. Gedurende het winterseizoen worden sclerotiën door deze schimmel naar alle waarschijnlijkheid niet gedood.De ontwikkeling van de populatie vanG. roseum en andere antagonisten vanR. solani werd gevolgd in aardappelvelden op een licht zure zandgrond en op een neutrale zware zavel. Op de zandgrond werden twee proefplekken bemonsterd: één waarop voor het vierde achtereenvolgende jaar aardappelen werden geteeld en één met een vruchtwisselingsschema van graan, bieten en aardappelen.In de zandgrond nam in het groeiseizoen de populatie vanG. roseum toe. Op de proefplek waar voor het vierde jaar achtereen aardappelen stonden werdR. solani vanaf half augustus onderdrukt, evenwel niet volledig. Ook in het vruchtwisselingsstuk breiddeG. roseum zich flink uit, doch een onderdrukking vanR. solani werd niet bereikt.In de zware zavel nam de populatie vanG. roseum niet toe. Hier werdR. solani — uit besmet pootgoed — onderdrukt doorColletotrichum coccodes (zelf een pathogeen van stolonen) en antagonistische bacteriën. De resultaten zijn vermeld in Tabel 3.De besmetting van de geoogste knollen met sclerotiën, zoals die voorkwam op de zandgrond, is in Tabel 4 vermeld. Op de zavel leverde schoon pootgoed een bijna schone oogst (2% van de knollen was zeer licht bezet met sclerotiën). Besmet pootgoed leverde een oogst met 58% schone knollen, 35% met een zeer lichte en 7% met een iets zwaardere sclerotiënbezetting. Hoewel uit 100% besmet pootgoed een veel schonere oogst werd verkregen, was eerder toch een beschadiging van het gewas opgetreden. Pas tegen het eind van het groeiseizoen werdR. solani flink onderdrukt.  相似文献   

10.
Pisatin, added to a culture of a pea-pathogenic fungus and incubated during 1 week, could not be recovered in the nutrient broth or in the mycelium of this fungus, while pisatin, added to a fungal culture of a non-pathogen of the pea plant, could be recovered for the greater part after 1 week incubation. These experiments were done with 4 pathogens and 8 non-pathogens of the pea plant. Experiments with labeled pisatin show that pea-pathogens can break down pisatin to a product that is only sparingly soluble in petroleum ether.Samenvatting Pisatine, toegevoegd aan een voedingsmedium, geïnoculeerd met een pathogene schimmel van de erwt, is na incubatie gedurende 1 week niet meer terug te vinden in het voedingsmedium of in het schimmelextract. Pisatine, toegevoegd aan een voedingsmedium geïnoculeerd met een niet-pathogene schimmel van de erwt, kon na incubatie gedurende 1 week voor het grootste deel worden teruggevonden. Deze proeven zijn gedaan met 4 pathogenen en 8 niet-pathogenen (Tabel 1). Proeven met radioactief gemerkte pisatine tonen aan dat de erwtepathogenen de pisatine omzetten in een product dat slechts weinig oplosbaar is in petroleumether.  相似文献   

11.
Samenvatting Rhizoctonia tuliparum veroorzaakt kwadegrond in tulp en iris. Sclerotiën van deze schimmel kunnen in grond zeer lang levensvatbaar en pathogeen blijven. Van sclerotiën van enkele schimmels is bekend, dat ze gevoelig zijn, voor inundatie die een aantal weken duurt. Inundatie wordt in Nederland vanaf 1982 door verscheidene, bollentelers 's zomers toegepast ter bestrijding van ziekten en onkruid.Sclerotiën vanR. tuliparum werden verpakt in nylon zakjes, ingegraven in emmers met grond en 1–6 weken geïnundeerd bij 17 °C. Op verschillende tijdstippen werden geïnundeerde en niet-geïnundeerde sclerotiën hetzij ontsmet, in 2,5% formaldehyde en vervolgens uitgeplaat op moutagar met oxytetracycline, hetzij aangebracht tussen de bruine huid en de buitenste bolrok van in kleine potjes geplante tulpebollen (cv. Apeldoorn); iedere bol werd geïnoculeerd met, een sclerotium. Na twee maanden werden de planten beoordeeld op symptomen van kwadegrond.In de eerste proef, waarbij sclerotiën werden uitgeplaat op agar, bleek er uit sommige sclerotiën die 2 weken waren geïnundeerd nog mycelium te groeien, terwijl dit na, 4 weken inundatie niet meer plaatsvond. In de tweede proef kiemden de sclerotiën op agar niet meer na 2 weken inundatie, maar meer dan de helft van de geïnoculeerde tulpebollen vertoonde wel symptomen. Pas als de sclerotiën 4 weken geïnundeerd waren bleken ze zodanig geïnactiveerd te zijn, dat er geen symptomen van kwadegrond werden waargenomen. Resultaten van veldproeven moeten nog worden afgewacht.  相似文献   

12.
Several strains ofAspergillus nidulans, Cladosporium cucumerinum andPenicillium italicum with known resistance to ergosterol biosynthesis inhibitors were tested for resistance to three dicarboximides. Negligible levels of resistance to iprodione and vinclozolin were observed in one out of three strains ofA. nidulans. Two out of three strains ofC. cucumerinum displayed a low resistance to iprodione, and a high resistance to procymidone and vinclozolin. The latter strains were also moderately resistant to the isoflavonoid phytoalexins medicarpin and pisatin, but sensitive to the antibiotic pimaricin. All sixP. italicum strains examined displayed wild-type sensitivity to all three dicarboximides; the two of these tested in thin-layer chromatographic bioassays proved to be resistant to pimaricin.Iprodione and vinclozolin induced energy-dependent fenarimol efflux inA. nidulans. In line with this observation, in crossed-paper strip assays iprodione and fenarimol antagonized each other in their toxicity towardsA. nidulans; towardsC. cucumerinum, on the other hand, these fungicides behaved independently.The implications and practical consequences of the phenomena observed are briefly discussed.Samenvatting Verscheidene tegen ergosterolbiosyntheseremmers resistente stammen vanAspergillus nidulans, Cladosporium cucumerinum enPenicillium italicum werden getoetst op resistentie tegen dicarboximiden. Eén der drie onderzochte stammen vanA. nidulans bezat enige resistentie tegen iprodione en vinchlozoline. Twee van de drie onderzochte stammen vanC. cucumerinum vertoonden een lage graad van resistentie tegen iprodione en een zeer hoge tegen procymidone en vinchlozoline. Ze waren ook enigermate resistent tegen de fytoalexinen medicarpine en pisatine, maar gevoelig voor het antibioticum pimaricine. Alle onderzochte stammen vanP. italicum waren voor de drie getoetste dicarboximiden even gevoelig als het wild-type; voorzover onderzocht, bleken deze stammen resistent tegen pimaricine.Iprodione en, hoewel in mindere mate, vinchlozoline induceerden energieafhankelijke efflux van fenarimol inA. nidulans. In overeenstemming hiermee antagoneerden iprodione en fenarimol elkander in hun activiteit ten opzicht vanA. nidulans. Ten opzichte vanC. cucumerinum gedroegen deze fungiciden zich onafhankelijk van elkaar.De practische consequenties van de waargenomen verschijnselen worden kort aangeduid.  相似文献   

13.
A trail field was managed for six years to test effects of short crop rotations, soil fumigation and granular nematicides on the population dynamics of the yellow beet cyst nematode (Heterodera trifolii f. sp.beta) and sugar-beet yields.In the two-year rotation, the cyst nematode population before planting varied from about the tolerance level (5 eggs per millilitre of soil) to 25 eggs per millitlitre of soil, leading to losses of sugar yield. Soil fumigation with metam-sodium effectively reduced the nematode density before planting, resulting in a 15 and 25% increase in sugar yield in the first two crops, respectively, but was insufficient to protect the third sugar-beet crop from yield-reducing nematode attack. This was attributed to the wet soil at the time of application and accelerated disappearence of the chemical in the soil through biological adaptation to repeated fumigation. Oxamyl or aldicarb granular nematicides applied as a side-dressing to the rows had insufficient effect to protect the sugar-beet from yield-reducing nematode attack. An overall treatment with aldicarb rotavated into the soil, alone and in addition to soil fumigation, increased sugar yield significantly. However in the two-year rotation, yield of the third sugar-beet crop treated with soil fumigation and granular nematicide was still lower than that of the untreated second crop in the three-year rotation.In the three-year rotation, thecyst nematode population before sugar-beet varied from hardly detectable to about the tolerance level. Here sugar-beet could be protected from yield-reducing nematode attack by soil fumigation or an overall treatment with granular nematicide. In the threeyear rotation with soil fumigation an increase ofRhizoctonia crown rot was observed in the second sugar-beet crop.Samenvatting Om de effecten na te gaan van korte rotaties, grondontsmetting en nematicide granulaten op het populatieverloop van de gele bietcystenematode (Heterodera trifolii f.sp.beta) en de opbrengsten van suikerbieten werd gedurende zes jaren een proef uitgevoerd op een natuurlijk besmet perceel van de proefboerderij Vredepeel.In de tweejarige rotatie variëerde de cystenematodepopulatie vóór het bietegewas boven de schadedrempel, wat resulteerde in verlaging van de suikeropbrengst. Grondontsmetting met metam-natrium veroorzaakte een effective vermindering van de dichtheid van de nematoden vóór de bieten en een verhoging van de suikeropbrengst van respectievelijk 15 en 25% bij de eerste twee gewassen, maar was onvoldeende om het derde bietegewas te beschermen tegen een opbrengst verminderende aantasting door nematoden. Dit was een gevolg van natte bodemomstandigheden bij het injecteren en het versneld verdwijenen van het middel door biologische adaptatie van de grond na herhaalde ontsmetting. Nematicide granulaten (oxamyl of aldicarb) naast de rij toegepast hadden onvoldoende effect om de bieten te beschermen tegen een opbrengstverminderende aantasting door nematoden. Een volvelds toepassing van in de grond gefreesde aldicarb alleen en toegevoegd na grondontsmetting verhoodge de suikeropbrengst beduidend. De opbrengst van het derde suikerbietegewas in de tweejarige rotatie was echter na toepassing van grondontsmetting en nematicide granulaten nog beduidend lager dan die van het onbehandelde tweede suikerbietegewas in de driejarige rotatie.In de driejarige rotatie variëerde de cystenematodepopulatie vóór het bietegewas van nauwelijks aantoonbaar tot nabij de tolerantiegrens. Hier kon het suikerbietegewas worden beschermd tegen een eventueel opbrengst verminderende nematodenaantasting door grondontsmetting of volveldstoepassing van nematicide granulaten.  相似文献   

14.
In a controlled environment, the reaction was observed of 42 bread wheat varieties and lines inoculated with 19 isolates of yellow rust differing in their virulence to 20 differential varieties. Five varieties and lines showed resistance to all isolates. The remaining ones appeared to have the genesYr2, Yr3, Yr4, Yr6, Yr7, Yr9 andYrA, either singly or in combination.Yr9 derived from rye was present in 67% of the varieties and lines.Yr4 is the only effective gene in that material as, in Eastern and Central Africa, yellow rust has virulence to the otherYr genes. Recognition of virulence toYr genes is enhanced by the use of a supplemental set of differential varieties supposedly carrying a single gene.Samenvatting Onder geconditioneerde klimaatsomstandigheden zijn 42 Ethiopische en CIMMYT rassen en lijnen van broodtarwe (Triticum aestivum) in het kiemplantstadium geïnoculeerd met 19 isolaten van gele roest die onderling verschilden in hun pathogeniteit voor 20 differentiërende tarwerassen waarvan de resistantie-achtergrond bekend is. De genom-gen relatie is toegepast om resistentiegenen te identificeren. Vier rassen en lijnen bleken resistent te zijn tegen alle isolaten. Verondersteld wordt dat hun resistentie berust op genen die niet eerder herkend waren of op een combinatie van bekende genen die niet compatibel was met de gebruikte isolaten. In het overige tarwemateriaal kon de aanwezigheid worden aangegeven van de resistentiegenenYr2, Yr3, Yr4, Yr6, Yr7, Yr9 enYrA. Het van rogge afkomstige en door het CIMMYT veel gebruikte resistentiegenYr9 was in 28 rassen en lijnen (67%) aanwezig. In het onderzochte tarwemateriaal isYr4 het enige voor Oost en Centraal Afrika effectieve resistentiegen omdat de daar voorkomende gele roest pathogeniteit bezit voor de overige genen. Het herkennen van pathogeniteit van gele roest voor bepaalde resistentiegenen is verbeterd door het toevoegen van tarwerassen met monogene resistentie aan het internatinale gebruikte tarwesortiment voor de determinatie van gele-roestfysio's.  相似文献   

15.
Inoculation of seed potatoes with the mycoparasiteVerticillium biguttatum, isolate M73 (combined withGliocladium roseum in 1981, either alone or mixed with isolate M180 plus antibiotics-producing isolates ofAzotobacter chroococcum in 1982) repeatedly proved successful in reducingRhizoctonia solani on stolons and stems. In field experiments, this ultimately led to a reduced formation of sclerotia on new tubers, particularly in neutral sandy loam and clay loam soils. In 1981 inoculation with antagonists led, when compared with no inoculation, to average reductions of 22 and 42% for the harvest from clean, and 15 and 26% for the harvest from infected seed tubers grown on slightly acid sandy soils and on neutral loam soils, respectively. The harvest from clean, inoculated seed tubers had the lowest sclerotium index. In 1982 inoculation of seed tubers planted in slightly acid sandy soils gave reductions of the sclerotium index of up to 22%. In the neutral marine loam soils considerable reductions were often achieved, viz., in slightly infected loams 51–68% and in rather heavily infected ones 4–43%. Chemical disinfection of seed tubers proved effective only in loam soils that were slightly infested withR. solani. In both years inoculation of seed tubers with antagonists led to significantly lower sclerotium indices of the harvest (p=0.1% in 1981; p=5% in 1982). V. biguttatum was present more frequently and in greater densities on stems and stolons of plants from inoculated than from non-inoculated seed tubers. The latter were colonized by wildV. biguttatum strains from the soil, apparently less effective antagonists.Early in the season, the soil temperature was too low for growth ofV. biguttatum. Nevertheless, inoculation of tubers that were planted early resulted in a considerable cotrol ofR. solani.Samenvatting Het beënten van poters met de opRhizoctonia solani parasiterende schimmelVerticillium biguttatum isolaat M73 in combinatie metGliocladium roseum (1981) of metV. biguttatum M73 alleen of in combinatie met isolaat M180 plus antibiotische isolaten van de bacterieAzotobacter chroococcum (1982), bleek effectief in het terugdringen of het onderdrukken vanR. solani op stengels en stolonen en het verminderen van de aantasting.Beënting van het pootgoed leidde tot een vermindering van de sclerotium (lakschurft)-vorming op de nieuwe knollen, vooral in klei-en zavelgronden. In 1981 leidde beënting van poters tot reductie in de sclerotiumvorming van gemiddeld 22 en 42% voor de oogst uit schoon en 15 en 26% voor de oogst uit besmet pootgoed geteeld op respectievelijk zandgrond en klei- en zavelgrond.In 1982 leidde beënten van de poters uitgeplant in licht zure zandgrond tot een gemiddelde reductie van de sclerotiumindex van de oogst van 22%. In zwaar besmette zandgrond trad evenwel geen reductie op; de infectiedruk was hier te groot. In de neutrale zavel- en kleigronden, vaak ook in de zwaarder besmette percelen werden aanzienlijke reducties bereikt, in de licht besmette gemiddeld 51–68% en in de zwaarder besmette 4–43%. Ontsmetten van pootgoed bleek alleen effectief in percelen die licht metR. solani waren besmet.In beide jaren bleek beënten van pootgoed met antagonisten te resulteren in een significant lagere sclerotiumindex van de oogst (p=0,1% in 1981; p=5% in 1982). V. biguttatum was veel vaker en meer aanwezig op de ondergrondse stengeldelen en stolonen van planten uit beënt pootgoed dan op die van niet beënte poters. De laatsten werden gekoloniseerd door wilde stammen vanV. biguttatum uit de grond, die vaak minder effectieve antagonisten waren. Beënting van vroeg gepote knollen — als de temperatuur nog te laag is voor de groei vanV. biguttatum — leverde toch gunstige resultaten op.  相似文献   

16.
The effects of various storage temperatures on germination of sclerotia ofSclerotium cepivorum Berk. were investigated. Sclerotia buried in soil for 10 weeks at temperatures of 5 and 10 °C were conditioned to a fast germination. When germination was performed at 15 °C and induced byAllium extracts, 50% of these sclerotia germinated within 10 days and the total of germination was over 90%. Sclerotia buried at temperatures of 15, 20 and 25 °C were conditioned to a slow germination. About 50% of these sclerotia could be induced to germinate at 15 °C byAllium extracts. The conditioning by high or low temperatures proved to be reversible.The optimum temperature for germination of the cold (5°C) conditioned sclerotia was 10–20 °C. The optimum temperature for germination of sclerotia conditioned at 20 °C was about 10 °C. WithoutAllium extracts 90%, 80%, 50% and 40% of the sclerotia stored at 5 °C, germinated at temperatures of 10, 5, 15 and 20 °C respectively. Sclerotia stored at 20 °C did not germinate withoutAllium extracts at any temperature.Samenvatting Sclerotiën vanSclerotium cepivorum Berk. werden onder niet steriele omstandigheden bewaard bij verschillende temperaturen. Het effect van de bewaring bij verschillende temperaturen op de kieming werd onderzocht. Het bleek dat sclerotiën, die 70 dagen bewaard werden in zakjes met zand in niet steriele grond bij een temperatuur van 5 °C of 10 °C, geconditioneerd werden tot een snelle, vrijwel volledige kieming. Onder invloed van vluchtige stoffen uit gesnipperde ui en knoflook kiemden meer dan 90% van deze sclerotiën bij een temperatuur van 15 °C. Sclerotiën die bij een hogete temperatuur bewaard werden, namelijk bij 15, 20 of 25 °C, kiemden na de bewaarperiode langzaam bij 15 °C. Ongeveer 50% van deze sclerotiën konden tot kieming gebracht worden onder invloed van ui- en knoflookextract. Sclerotiën die door een koude bewaarperiode geconditioneerd waren, namelijk bij 5 of bij 10 °C, kiemden ook zonder ui-en knoflookextract; 78% en 90% van deze sclerotiën kiemden bij temperaturen van respectievelijk 5 en 10 °C. De sclerotiën die een warme bewaarperiode ondergaan hadden, namelijk bij 15, 20 of 25 °C, kiemden niet zonder ui en knoflook. De optimum temperatuur voor de kieming was 15–20 °C voor sclerotiën die bij 5 °C bewaard waren. De optimum temperatuur voor de kieming van sclerotiën die bij 20 °C bewaard waren was lager, en wel ca. 10 °C.De conditionering door een hoge of door een lage bewaartemperatuur bleek reversibel te zijn. Sclerotiën die eerst bij 5 °C bewaard werden en daarna bij 20 °C onderscheidden zich niet van sclerotiën die continu bij 20 °C bewaard werden. Sclerotiën die eerst bij 20 °C bewaard werden en vervolgens bij 5 °C, kiemden als sclerotiën die continu bij 5 °C bewaard waren.  相似文献   

17.
The influence of transition from night to day temperature 3 h before, 1 h before, 1h after and 3 h after sunrise on the incidence ofDidymella bryoniae was studied both on inoculated and on uninoculated glasshouse-grown cucumber plants. The effect of inoculation on plant growth and fruit production was studied as well.The later the transition to day temperature took place, the longer were the periods with a high relative air humidity and of condensation of water on fruits.The time of transition had no effect on plant growth, yield, disease incidence on growing tips, number of lesions on the main stems of uninoculated plants and external fruit rot. The later the transition to day temperature took place, the more lesions on the main stem of inoculated plants appeared and the higher was the incidence of internal fruit rot.Inoculation of plants increased the number of lesions on the main stem, the disease incidence on growing tips, the production of misshapen fruits and the internal and external fruit rot. The number of secondary side shoots was incrreased but the total number of their internodes was reduced by inoculation.Inoculation caused an 18% reduction in number of internodes over a period of four weeks and a 10% reduction in number of fruits in the corresponding harvest period.The consequences of a more humid glasshouse climate and of a high infection pressure ofD. bryoniae for the grower are briefly discussed.Samenvatting De invloed van het 3 uur vóór, 1 urr vóór, 1 uur na en 3 uur na zonsopgang overgaan van de nacht-naar de dagtemperatuur op het optreden vanDidymella bryoniae werd zowel op geïnoculleerde als op niet-geïnocullerde planten van kaskomkommers onderzocht. De invloed van inoculatie op de groei van de planten en de produktie van vruchten werd eveneens nagegaan.Hoe later naar de dagtemperatuur werd overgegaan, hoe langer de perioden met een hoge relatieve luchtvochtigheid waren en hoe langer de perioden waarin condensatie van water op vruchten optrad.Het tijdstip van overgang had geen effect op de groei van de planten, de opbrengst, de aantasting van groeipunten, het aantal lesies op de hoofdstengel van niet geïnoculeerde planten en uitwendig vruchtrot. Hoe later naar de dagtemperatuur werd overgegaan, hoe meer lesies na vier weken op de hoofdstengel van geïnoculeerde planten en hoe meer vruchten met inwendig rot voorkwamen.Door inoculatie van de planten nam het aantal lesies op de hoofdstengel, de aantasting van groeipunten, de produktie van stekvruchten en het aantal vruchten met inen uitwendig rot toe. Het aantal zijscheuten van de tweede orde nam toe, maar het totaal aantal internodiën ervan nam door inoculatie af. Inoculatie reduceerde het aantal internodiën met 18% over een periode van vier weken en die van het aantal vruchten met 10% in de overeenkomstige oogstperiode. De praktische consequenties van eenSeconded to the Glashouse Crops Research and Experiment Station, Zuidweg 38, 2671 MN Naaldwijk, the Netherlands  相似文献   

18.
Detailed information about the heat tolerance of soil micro-organisms, both pathogens and their nonpathogenic antagonists, is needed for the practice of soil pasteurization.A device for testing the thermal death point of micro-organisms in soil is described.The selective effect of heat treatment on the total numbers of bacteria, actinomycetes and fungi of a greenhouse soil (loam) was estimated. Of these groups the fungi proved to be the most sensitive to heat treatment. The heat tolerance of the species of this group was examined in more detail. In comparing the thermal death points of fourteen pathogenic fungi with those of the saprophytic fungal flora many species of the latter proved to be more heat-tolerant.Samenvatting In verband met de toenemende belangstelling voor pasteurisatie van kasgrond is een grondige kennis omtrent de afstervingstemperaturen van de bodemorganismen-zowel pathogenen als hun niet-pathogene antagonisten-noodzakelijk. In een voor dit doel geconstrueerd apparaat werd vochtige lucht van verschillende temperaturen door kleine hoeveelheden kasgrond geblazen. Daarna werd de grond geanalyseerd op de overlevende microflora. De schimmels bleken als groep verhitting minder goed te kunnen doorstaan dan de bacteriën en de actinomyceten. Vooral de Oömyceten waren zeer gevoelig. Zeer tolerant waren enkele donkersporige Deuteromyceten en diePenicillium-enAspergillus-soorten, welke een perfecte vorm hebben. De als antagonisten van pathogenen beroemdeTrichoderma-soorten bleken weinig tolerant.De afstervingstemperaturen van veertien pathogene schimmels bleken lager te liggen dan die van veel saprofyten.  相似文献   

19.
The effects of plant development and leaf age on the infection efficiency (IE), the latency period (LP) and the sporulation intensity (SP) of groundnut rust were studied using detached and attached leaflets of a highly susceptible groundnut cultivar. The results indicate a decrease ofIE with increasing leaf age and an increase ofLP with increasing leaf age and development stage. A significant effect of detachment onIE was found. However, experiments on both detached and non-detached leaflets resulted in the same, general conclusions. The observed reduction ofIE and lengthening ofLP suggest that further studies would profitably distinguish epidemiologically different layers in the host canopy.Samenvatting De invloed van het ontwikkelingsstadium van de plant en van de leeftijd van het blad op de infectie-efficiëntie (IE), de latentieperiode (LP) en de sporulatie-intensiteit (SP) van aardnootroest werd onderzocht bij een zeer vatbare aardnoot-cultivar aan wel en niet afgesneden deelblaadjes. De resultaten laten een afname zien vanIE bij toenemende bladleeftijd alsmede een toename vanLP met de toename van bladleeftijd en ontwikkelingsstadium. Het effect van het afsnijden van de deelblaadjes opIE was significant, maar proeven met wel en met niet afgesneden blaadjes leidden tot dezelfde algemene gevolgtrekkingen. De waargenomen afname vanIE en verlenging vanLP doen vermoeden dat voortgezet onderzoek een nuttig onderscheid zal kunnen maken tussen in epidemiologische zin verschillende bladlagen van het gewas.  相似文献   

20.
Samenvatting Een methode werd ontwikkeld om de resistentie van in de kas geteelde tomateplanten tegen tomatemozaïek virus (ToMV) te bepalen. Bladeren van een vatbare en een resistente cultivar werden afgesneden en geïnoculeerd met ToMV. Na 6, 10 en 17 dagen werden de geïnoculeerde bladeren getoetst op de aanwezigheid van virus met ELISA en door inoculatie van bladeren vanNicotiana glutinosa. Met beide toetsmethoden kon de virustoename in de vatbare cultivar al vroeg na inoculatie duidelijk worden aangetoond. In de bladeren van de resistente cultivar was een zeer kleine hoeveelheid virus pas laat na de inoculatie aantoonbaar. Met deze methode is het mogelijk om de resistentie tegen ToMV te bepalen, tevens zaad te winnen en landbouwkundige eigenschappen te evalueren, zonder de plant te infecteren.  相似文献   

设为首页 | 免责声明 | 关于勤云 | 加入收藏

Copyright©北京勤云科技发展有限公司  京ICP备09084417号