首页 | 本学科首页   官方微博 | 高级检索  
相似文献
 共查询到20条相似文献，搜索用时 31 毫秒
1.
Fungicides which inhibit ergosterol biosynthesis have been in use for control of wheat powdery mildew (Erysiphe graminis f. sp.tritici) in the Netherlands since 1978. Mildew populations were tested for their variation in sensitivity to triadimefon from 1982 to 1984.In 1982 isolates from the province Limburg, with a triazole spray-regime history, were less sensitive to triadimefon than isolates from the provinces Gelderland and Noord-Brabant, where triazoles had not been used. In the following years isolates with reduced sensitivity were also detected in the latter provinces and other parts of the country. This spread correlates with the increased use of triazoles, both in frequency and space, from 1983 onwards. The reduced sensitivity can as a whole or in part be responsible for the decline in field performance of triazoles, observed during these years.Cross-sensitivity to the triazoles triadimefon and propiconazole was established, but not to triazoles and the morpholine fungicide fenpropimorph. Effectiveness of the latter compound was similar to all isolates from Limburg tested in 1984. Field performance of fenpropimorph, introduced in 1983, appeared to be normal. It is recommended to counteract further development of resistance by sequential use of fenpropimorph early in the season (May) and triazoles at the end (June–July).Samenvatting Fungiciden die de ergosterolbiosynthese remmen worden in Nederland sinds 1978 gebruikt bij de bestrijding van tarwemeeldauw (Erysiphe graminis f. sp.tritici) Meeldauwpopulaties werden getoetst op hun variatie in gevoeligheid voor triadimefon van 1982 tot 1984.In 1982 bleken isolaten afkomstig uit de provincie Limburg, waar voordien triazolen werden toegepast, minder gevoelig te zijn voor triadimefon dan isolaten uit de provincies Gelderland en Noord-Brabant, waar nog geen triazolen werden gebruikt. In de daaropvolgende jaren werden isolaten met een verminderde gevoeligheid ook in laatstgenoemde provincies en in andere delen van het land gevonden. Deze uitbreiding is gecorreleerd met een toename in het gebruik van triazolen vanaf 1983 in areaal en frequentie. De afname in gevoeligheid kan geheel of gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de verminderde meeldauwwerking van triazolen die gedurende deze jaren werd waargenomen.Kruisgevoeligheid werd vastgesteld voor de triazolen triadimefon en propiconazool, maar niet voor triazolen en het morfoline-derivaat fenpropimorf. De werking van dit middel was tegen alle isolaten uit Limburg die in 1984 werden getoetst, gelijk. De meeldauwwerking van fenpropimorf, dat in 1983 werd geïntroduceerd, was normaal. Aanbevolen wordt om verdere resistentie-ontwikkeling tegen te gaan door afwisselend gebruik van fenpropimorf vroeg in het groeiseizoen (mei) en een triazool aan het eind (juni-juli).  相似文献   

2.
Persistence of resistance to fungicides in Sphaerotheca fuliginea   总被引：2，自引：0，他引：2  
Isolates ofSphaerotheca fuliginea collected in 1981–1983 in cucumber glasshouses in the Netherlands were tested for their sensitivity to benzimidazole fungicides, dimethirimol, dinocap and pyrazophos.Resistance to dinocap was not observed, although this fungicide has been used for over 30 years. Resistance to benzimidazole fungicides and dimethirimol has been persistent since these fungicides were withdrawn for control of cucumber powdery mildew more than 10 years ago. Although pyrazophos has only been used incidentally after 1977, the level of resistance has not decreased.Factors possibly involved in the persistence of resistance and implications for disease control in practice are discussed.Samenvatting De gevoeligheid voor twee benzimidazool-fungiciden en dimethirimol, dinocap en pyrazofos werd getoetst vanSphaerotheca fuliginea isolaten die in 1981–1983 verzameld waren in komkommerkassen in Nederland. Resistentie tegen dinocap werd niet waargenomen, ofschoon dit fungicide al meer dan 30 jaar wordt gebruikt.De resistentie tegen benzimidazool-fungiciden en dimethirimol, die meer dan 10 jaar geleden werden teruggetrokken voor de bestrijding vanS. fuliginea, was persistent. Hoewel pyrazofos slechts incidenteel gebruikt is sinds 1977, is het resistentieniveau niet teruggelopen. Factoren die mogelijk betrokken zijn bij de persistentie van resistentie en de gevolgen voor de ziektebestrijding worden besproken.  相似文献   

3.
Isolates ofSphaerotheca fuliginea resistant to fungicides which inhibit ergosterol biosynthesis (EBIs: bitertanol, fenarimol, imazalil) had been collected from glasshouses in the Netherlands. Fitness of these isolates was compared to that of isolates with a wild-type sensitivity to EBIs. Fitness parameters studied were germination of conidia, growth of germ tubes and mycelium, penetration, sporulation and competitive ability.In an experiment in which 10 EBI-resistant isolates were compared to 7 wild-type isolates, one or more values of fitness parameters for EBI-resistant isolates were slightly lower than those for the wild-type isolates. However, within the group of resistant isolates no relation existed between the degree of resistance to EBIs and the degree of fitness. In an experiment with fewer isolates but with more replicates, differences in fitness between EBI-resistant and wild-type isolates were not detected over a three-month period.In competition experiments in which no crowding was present, resistant isolates competed well with the wild-type isolate.It is concluded that the hypothesis that resistance to EBIs is unlikely to develop under practical conditions because of decreased fitness of EBI-resistant strains, does not seem to hold forS. fuliginea.Samenvatting Uit kassen in Nederland waren isolaten vanSphaerotheca fuliginea verzameld, die resistent waren tegen fungiciden die de ergosterol-biosynthese remmen (EBR's: bitertanol, fenarimol, imazalil). De fitness van deze isolaten werd vergeleken met die van isolaten met een wild-type gevoeligheid voor EBR's. De volgende fitness-parameters werden bestudeerd: sporekieming, groei van kiembuizen en mycelium, penetratie, sporulatie en competitievermogen.In een proef, waarin 10 EBR-resistente isolaten werden vergeleken met 7 wild-type isolaten, waren één of meer fitness-parameters iets lager dan die van de wild-type isolaten. Binnen de groep van de resistente isolaten bestond geen relatie tussen de mate van resistentie tegen EBR's en de waarden van de fitness-parameters. In een proef met iets minder isolaten maar met meer herhalingen in de tijd, werden geen verschillen in fitness waargenomen tussen de EBR-resistente en wild-type isolaten. In competitieproeven waarin een epidemie zich kon ontwikkelen, concurreerden de resistente isolaten goed met het wild-type isolaat.Er wordt geconcludeerd dat de hypothese dat resistentie tegen EBR's in de praktijk waarschijnlijk niet zou optreden vanwege een verminderde fitness van de EBR-resistente isolaten, niet van toepassing is opS. fuliginea.  相似文献   

4.
The sensitivity of 282 isolates ofSeptoria nodorum was tested on prochloraz, propiconazole and guazatine, and of 129 isolates ofDrechslera teres on prochloraz, propiconazole, imazalil and triadimefon. There was a great variation in sensitivity between isolates particularly at relatively low concentrations of the fungicides. However, none of the isolates was considered resistant towards the sterol biosynthesis inhibitors tested. Some isolates ofS. nodorum grew on concentrations of guazatine that may present difficulties in controlling them under practical conditions.Samenvatting Isolaten vanSeptoria nodorum (n=282) werden getoetst op gevoeligheid voor prochloraz, propiconazool en guazatine en vanDrechslera teres (n=129) voor prochloraz, propiconazool, imazalil en triadimefon. Er waren grote verschillen in de gevoeligheid van de isolaten, in het bijzonder bij lage concentraties van de fungiciden. Geen van de isolaten kan echter als resistent tegen sterolbiosynthese-remmers worden opgevat. Het feit, dat sommige van de isolaten vanS. nodorum zich ontwikkelden op media die hoge concentraties guazatine bevatten, kan echter duiden op moeilijkheden bij de bestrijding onder praktische omstandigheden.  相似文献   

5.
In some cucumber and gherkin greenhouses in the Netherlands, where Curamil (a.i. pyrazophos) had been used for control of powdery mildew, unsatisfactory disease control was obtained in recent years. Laboratory tests revealed a decreased sensitivity of the pathogen to the fungicide. The fitness and the competitive ability of pyrazophos resistant strains in absence of the fungicide appeared to be somewhat lower than that of the normal, sensitive strains. The implications with respect to disease control in practice are discussed.Samenvatting In enkele kassen, waar Curamil (a.i. pyrazofos) in 1977 aangewend werd ter bestrijding van meeldauw op komkommers en augurken, werd onvoldoende effekt met dit middel tegen deze ziekte verkregen. Toetsing in het laboratorium bracht een verminderde gevoeligheid van het pathogeen voor het fungicide aan het licht (Tabel 1). Bij afwezigheid van pyrazofos bleek het competitief vermogen (Tabel 2) en de vitaliteit (Tabel 3) van de pyrazofos resistente isolaten wat lager te zijn dan die van het normale, gevoelige pathogeen. De betekenis hiervan met betrekking tot de ziektebestrijding wordt besproken.  相似文献   

6.
Accumulation of [14C] fenarimol by mycelium ofPenicillium italicum was studied with isolates having varying levels of laboratory resistance to fenarimol. All resistant isolates tested showed a significantly lower accumulation than the wild-type isolate.Various metabolic inhibitors enhanced accumulation to relatively high levels in both wildtype and resistant isolates. it indicates that accumulation is governed by two processes viz. a non-mediated influx and an energy-dependent efflux. A relatively high fenarimol efflux in resistant isolates probably accounts for low accumulation and for fenarimol resistance. One of the inhibitors which annihilated fenarimol efflux and enhanced fenarimol accumulation was sodium orthovanadate. The synergistic action of fenarimol and orthovanadate to both wildtype and resistant isolates in crossed-paper strip bioassays is probably related to the effect of the latter compound on fenarimol accumulation. Synergistic action between the chemicals in control ofPenicillium decay of oranges could not be detected.Samenvatting De accumulatie van [14C]fenarimol door mycelium vanPenicillium italicum werd bestudeerd bij isolaten met een uiteenlopende graad van laboratorium-resistentie tegen fenarimol. Alle getoetste resistente isolaten vertoonden een lagere opname dan de wild-stam.Verschillende antimetabolieten verhoogden de accumulatie tot relatief hoge waarden die voor gevoelige en resistente isolaten ongeveer gelijk waren. Deze waarneming duidt erop dat accumulatie wordt bepaald door twee processen: nonmediated influx en energie-afhankelijke efflux. Een hogere fenarimol efflux in resistente isolaten vormt waarschijnlijk de verklaring voor de lagere accumulatie en voor het resistentiemechanisme. Een van de remmers die de fenarimolefflux te niet doet, en de accumulatie van fenarimol verhoogt, is natriumorthovanadaat. De synergistische werking van fenarimol en orthovanadaat tegen zowel wild-type als resistente isolaten in crossed-paper strip biotoetsen houdt waarschijnlijk verband met het effect van laatstgenoemde stof op de accumulatie van fenarimol. Synergistische werking van deze verbindingen bij de bestrijding vanPenicillium-rot op sinaasappels werd niet waargenomen.  相似文献   

7.
In replicate-plot field experiments done in the UK, at one site in Avon for 3 years and another in Warwickshire for 2 years, application of ethirimol or triadimenol sprays or seed treatments was followed by decreases in sensitivity of mildew samples to the particular fungicide applied. Application of ethirimol-triadimenol or tridemorph-triadimenol mixtures caused smaller or no decreases in sensitivity. Differences between isolates in responses to ethirimol and to triadimenol treatment were usually negatively correlated. Early-season inoculum differed in fungicide sensitivity between sites. At one site sensitivity shifted markedly from one season to another. No clear interactions between cultivar, mildew pathotype and shifts in fungicide response could be discerned. There were no major differences in resistance build-up between seed or spray treatments.In veldexperimenten met herhalingen uitgevoerd in Engeland, gedurende een periode van 3 jaar in Avon en gedurende een periode van 2 jaar in Warwickshire, werd na behandeling van zomergerst met ethirimol of triadimenol een verminderde gevoeligheid van meeldauw voor deze fungiciden waargenomen.Behandelingen met mengsels van ethirimol-triadimenol of tridemorf-triadimenol gaven weinig tot geen verminderde gevoeligheid. Verminderde gevoeligheid van isolaten voor ethirimol was meestal gecorreleerd met een verhoogde gevoeligheid voor triadimenol en omgekeerd. Vroeg in het seizoen werd in de meeldauwpopulatie op de twee proefvelden een verschil in gevoeligheid voor de fungiciden waargenomen. Op één proefveld trad van het ene op het andere seizoen een aanzienlijke verandering in de gevoeligheid voor de fungiciden op. Er was geen duidelijke correlatie tussen de waargenomen verminderde gevoeligheid voor de fungiciden en de gebruikte cultivars of voorkomende fysio's. Verminderde gevoeligheid voor de fungiciden werd zowel bij zaadbehandeling als bij het bespuiten van planten waargenomen.  相似文献   

8.
The effects of a seed tuber treatment with antagonistic isolates of fluorescentPseudomonas spp. were investigated on potato plants from 1981 to 1984. The experimental plots were located in fields in short and long rotations of potato. The short rotations are characterized by serious yield reductions which are caused by unknown microbial factors. The reductions varied from 30% in 1982 to only 3% in 1983 in the 3-year rotations. A statistically significant increase in yield (four to five months after planting) of ware potatoes varying from 9 to 20% was obtained in these plots through tuber bacterization, but only in 1981. In 1982 and 1983 initially significant improvements in shoot or tuber weight of seed potatoes were no longer detectable at ware potato harvest at the end of the growing period. Seed tuber bacterization had no effect on tuber yield in long rotations. Initial colonization of basal root parts by 53×104 colony forming units (cfu) of antibiotic-resistant mutants per gram of root (fresh) dropped significantly to 20×104 cfu per gram after three months. The bacterization effect on tuber yield depended on the development of harmful microbial activity and of introduced antagonists during the growing period. Seed tuber bacterization is more promising for seed potatoes than for ware potatoes in short rotations, the latter being harvested two months later.Samenvatting De invloed van pootgoedbehandeling met antagonistische isolaten van fluorescerendePseudomonas-soorten op de aardappelteelt, werd onderzocht in de periode van 1981 tot en met 1984. De proefvelden maakten deel uit van zowel ruime als nauwe rotaties met aardappelen. Kenmerkend voor de nauwe rotatie is, dat de opbrengst aanzienllijk gereduceerd wordt als gevolg van de aanwezigheid van nog onbekende microbiële factoren. Deze opbrengstverlaging varieerde van 30% in 1982 tot slechts 3% in 1983 in de 3-jarige rotaties. Pootgoedbacterisatie had in deze proefvelden een significante toename van de eindopbrengst (vier tot vijf maanden na pootdatum) van consumptieaardappelen tot gevolg, die varieerde van 9 tot 20%, echter allen in 1981. In 1982 en 1983 werd het effect van bacterisatie ook in de loop van de groeiperiode onderzocht. Aanvankelijk significante toenames van zowel spruit-als knolgewicht waren aan het einde van het groeiseizoen niet meer aantoonbaar. Pootgoedbacteristie bleek geen effect te hebben op aardappel in ruimte rotaties. Aanvankelijk werden de basale wortelgedeelten gekoloniseerd door antibioticum-resistente mutanten met 53×104 kolonievormende eenheden (kve) per gram wortel(vers); dit aantal liep (drie maanden na pootdatum) echter significant terug tot 20×104 kve per gram. Het effect van bacterisatie op de eindopbrengst werd bepaald door de ontwikkeling van de schadelijke microbiële activiteit en de ontwikkeling van de geïntroduceerde antagonisten tijdens het groeiseizoen. Pootgoedbacterisatie in nauwe rotaties biedt meer mogelijkheden voor de teelt van pootaardappelen dan die van consumptieaardappelen, die geruime tijd later geoogst worden.  相似文献   

9.
Two modifications of ELISA and DIA were compared in relation to sensitivity of detection of two plant viruses and suitability for large-scale routine testing. DIA is a solid phase immuno assay like ELISA, in which the enzyme conjugate is replaced by a dye sol conjugate and substrate incubation is replaced by immediate dissolving of the dye molecules from the conjugate with an organic solvent. Sample and conjugate were incubated separately (ELISA 1, DIA 1) or simultaneously (ELISA 2, DIA 2). The seed-borne viruses viz. lettuce mosaic virus (LMV) and pea early-browning virus (PEBV) were subjected to the assays. DIA detected LMV in a purified extract ofNicotiana benthamiana. However, compounds present in crude virus-free and virus-containing plant extracts strongly interfered with DIA, necessitating adaptation of DIA to plant viruses in crude extracts.With the extracts of lettuce and pea seeds ELISA 2, in comparison with ELISA 1, resulted in equal (LMV) or slightly higher (PEBV) extinction values and in a higher ratio between extinction values of virus-containing and virus-free samples. The higher sensitivity of ELISA 2 in combination with its higher efficiency as a result of simultaneous sample and conjugate incubation, indicates the potential of this method for large-scale indexing.Samenvatting Twee modificaties van ELISA en DIA werden vergeleken met betrekking tot hun gevoeligheid voor het aantonen van twee plantevirussen en hun geschiktheid voor routinematige toepassing. DIA is een serologische toetsmethode die veel overeenkomst vertoont met ELISA, maar waarin het enzymconjugaat is vervangen door een conjugaat met gedispergeerde kleurstofdeeltjes en de incubatie met enzym-substraat door het direct oplossen van de kleurstofmoleculen van het conjugaat met een organisch oplosmiddel. Incubatie van monster en conjugaat vond zowel gescheiden (ELISA 1, DIA 1) als gelijktijdig (ELISA 2, DIA 2) plaats. Twee met zaad overgaande virussen, te weten slamozaïekvirus (LMV) en vroege-verbruiningsvirus van erwt (PEBV) werden bij het onderzoek betrokken. Met DIA kon LMV worden aangetoond in een gezuiverd extract vanNicotiana benthamiana. In ruwe planteëxtracten bleken echter stoffen voor te komen die in DIA sterke niet-specifieke reacties tot gevolg hadden. Verder onderzoek is dan ook noodzakelijk om DIA geschikt te maken voor het aantonen van plantevirussen in ruwe extracten van planten. Betere resultaten werden verkregen met de beide ELISA-modificaties. Met de extracten uit slazaad en erwtezaad gaf ELISA 2 vergelijkbare (LMV) of iets hogere (PEBV) extinctiewaarden dan ELISA 1. Bovendien was de verhouding tussen de extinctiewaarden van virusziek materiaal en die van virusvrij materiaal, bij ELISA 2 hoger dan bij ELISA 1. De grotere gevoeligheid van ELISA 2 en de grotere doelmatigheid ten gevolge van de gelijktijdige incubatie van monster en conjugaat duiden op de bijzondere geschiktheid van deze methode voor routinematige toepassing op grote schaal.  相似文献   

10.
Samenvatting In proefvelden van een instituut voor gewasbescherming te Heraklion op Kreta, waar fungiciden op hun werking tegen komkommermeeldauw worden getoetst, bleek de werking van ditalimfos na toepassing in twee proeven reeds verminderd te zijn. Het optreden van resistentie werd bevestigd in proeven in een klimaatkamer. Voor drie isolaten uit de proefvelden was de ED50 van het middel ongeveer 19 maal zo hoog als die voor zes willekeurige isolaten uit praktijkpercelen.De detalimfos-resistente isolaten waren wel gevoelig voor fenarimol en pyrazophos.In proefvelden, die niet met het fungicide werden behandeld, bleken de resistente isolaten zich temidden van gevoelige isolaten te handhaven gedurende tenminste negen maanden.  相似文献   

11.
Host feeding byCirrospilus vittatus (Hymenoptera, Eulophidae) is shown to be an important factor in the mortality of the apple leaf minerStigmella malella (Lepidoptera, Stigmellidae). It is also shown that the parasite acts as a density-dependent factor in relation to this host. Both facts emphasize that the parasite may play an important role in the natural control of the apple leaf miner.Samenvatting Door tellingen in een aantal appelboomgaarden in het najaar van 1968 aan monsters bladmijnen waarin de gastheer al dan niet beparasiteerd was (Fig. 1), werden gegevens verzameld over het parasiteringspercentage en het percentage overige dode mineerrupsen. Het wijfje van de sluipwesp voedt zich met de lichaamsvloeistof van de mineerrupsen; op deze wijze blijkt ongeveer hetzelfde percentage van de rupsen gedood te worden als door de parasitering zelf (Tabel 1, Fig. 2). Deze sterfte en het feit dat de parasitering min of meer met de populatiedichtheid van de mineerrupsen toeneemt (Table 1, Fig. 3), worden als nieuwe argumenten beschouwd voor het grote belang van de parasiet voor het in toom houden van de mineerderpópulaties in appelboom-gaarden.Aan de feiten die zich in dit verband in de proefboomgaard Thedinghsweert bij Tiel voordeden, wordt bijzondere aandacht besteed (Tabel 2).  相似文献   

12.
Effectiveness of benzimidazole fungicides in controllingVerticillium disease of the commercial mushroom,Agaricus bisporus, was closely correlated with the differential in vitro activity. Thiophanatemethyl was an exception as greater disease control was achieved than expected from its in vitro activity.About one year after clearange for use of benzimidazole fungicides in mushroom growing, resistance inV. fungicola (Preuss) Hassebr. (syn.V. malthousei Ware) appeared on Dutch farms. In vitro, tests were made to determine the degree of resistance of two isolates, R1 and R2, obtained from diseased sporocarps from benomyl-sprayed crops. Mycelial growth of R2 was considerably less inhibited by MBC-fungicides than that of R1. In vivo, R1 was more pathogenic to mushrooms than a freshly made benomyl-sensitive isolate. Both benomyl-resistant isolates were cross-resistant to other MBC-fungicides and to thiabendazole and cypendazole. Likewise, two new experimental fungicides, imazalil and vinchlozolin, did not provide promising alternatives. When appearance of resistance inV. fungicola is suspected on mushroom farms, additional emphasis should be laid on farm hygiene to achieve disease control.Samenvatting De mate, waarinV. fungicola in de champignonteelt door verschillende benzimidazool-fungiciden wordt bestreden, is gecorreleerd met de remmende werking op de myceliumgroei in vitro. Thiofanaat-methyl vormt daarop een uitzondering. De ziekte werd door dit fungicide beter bestreden dan op grond van de remming van de myceliumgroei kon worden verwacht.Ongeveer een jaar na de toelating van benzimidazoolfungiciden in de champignonteelt trad in de praktijk resistentie inV. fungicola op. Al in 1973 hadden Amerikaanse onderzoekers (Wuest et al., 1974) resistentie gevonden in een isolaat van deze schimmel. Dit isolaat bleek echter niet pathogeen voor de champignon te zijn.De mate van resistentie van twee isolaten, afkomstig van zieke champignons van bedrijven waar toepassing van benomyl geen bestrijding van de ziekte tengevolge had, bleek zeer ongelijk (Fig. 2). In inoculatieproeven bleek het matig resistente isolaat zeer pathogeen. Ook in een fungicidevrije teelt was de aantasting na inoculatie met dit isolaat groter dan na inoculatie met een pas geïsoleerd benomyl-gevoelig isolaat (Fig. 3).De beide benomyl-resistente isolaten waren eveneens resistent tegen andere MBC-fungiciden en tegen thiabendazool en cypendazool. Twee nieuwe experimentele fungiciden boden evenmin een veelbelovend alternatief. Daarom zal in de bestrijding van droge mollen, met name waar men resistantie vermoedt, het accent moeten blijven liggen op de hygiëne.  相似文献   

13.
Experiments were performed to detect low concentrations of plant viruses with the latex-agglutination test, the bentonite-flocculation test, and a test using water-insoluble antiserum protein polymers. Special attention was paid to the potato viruses X and S, and to the influence of high concentrations of normal plant constituents, notably from potato plants, on the sensitivity of the methods. It was found that under certain circumstances lower virus concentrations could be detected with these methods than with the conventional micro-agglutination or micro-precipitation test. However, sensitivity was negatively influenced by sap from potato plants, especially in experiments with potato virus S. To really profit from the sensitive tests mentioned, their sensitivity should be greater than in my experiments.Samenvatting Veel virussen komen in een dusdanig lage concentratie in plantemateriaal voor, dat ze daarin met behulp van de gebruikelijke agglutinatie-, precipitatie- of agar-geldiffusietoets niet zijn aan te tonen. Er bestaat derhalve veel interesse voor serologische methodieken, waarmee lage virusconcentraties kunnen worden aangetoond. Een aantal orienterende proeven werd uitgevoerd met de latex-agglutinatietoets (in twee uitvoeringen, aangeduid als LA1- en LA2-toets), de bentoniet-uitvlokkingstoets (BF-toets) en een toets met behulp van gepolymeriseerde serumeiwitten (APP-toets). De gevoeligheid van deze toetsen werd vergeleken met die van de gewone micro-agglutinatie of-precipitatietoets. De meeste aandacht werd besteed aan de aardappelvirussen X (PVX) en S (PVS).De belangrijkste met PVX en PVS bereikte resultaten zijn weergegeven in Tabel 1–9. Geconcludeerd kan worden dat met de LA-, BF- en APP-toets onder bepaalde omstandigheden inderdaad lagere virusconcentraties kunnen worden aangetoond. Hoge concentraties normale bestanddelen, met name uit aardappelplanten, hadden echter dikwijls een negatieve invloed op de gevoeligheid, vooral met het PVS. Ook was in onverdund ruw sap dikwijls geen reactie zichtbaar, terwijl dit met de gewone agglutinatietoets wel het geval was.De gevonden verschillen in gevoeligheid tussen de LA-, BF- en APP-toetsen en de agglutinatie- en precipitatietoetsen, waren soms zo klein, dat ze door verdunning van het sap met buffer of fysiologische zoutoplossing (om de remmende invloed van normale plantebestanddelen te beperken) weer grotendeels zouden worden teniet gedaan. Werk van andere onderzoekers doet echter veronderstellen, dat verdere verhoging van de gevoeligheid van de LA2-toets mogelijk is door zeer bepaalde fracties uit de antisera te gebruiken.Met de gewone agglutinatietoets kon in ruw sap bij een verdunning van 1 op 4 virus in lagere concentraties worden aangetoond dan in onverdund ruw sap. Ook hier wordt de grotere gevoeligheid weer grotendeels tenietgedaan door het verdunnen. Een duidelijke verbetering werd echter verkregen wanneer het ruwe sap werd gecentrifugeerd, d.w.z. wanneer in plaats van de agglutinatie- de precipitatietoets werd toegepast (zie Tabel 9).  相似文献   

14.
Imazalil differentially inhibited dry weight increase of 10-hour-old germlings of wild-type and DMI-resistant isolates ofPenicillium italicum in liquid malt cultures. EC50 values ranged from 0.005 to 0.27 g ml–1. In all isolates ergosterol constituted the major sterol (over 95% of total sterols) in the absence of the fungicide. Therefore, DMI-resistance cannot be associated to a deficiency of the C-14 demethylation enzyme in the ergosterol biosynthetic pathway. Imazalil treatment at concentrations around EC50 values for inhibition of mycelial growth resulted in a decrease in ergosterol content and a simultaneous increase in 24-methylene-24,25-dihydrolanosterol content in all isolates. A correlation existed between the imazalil concentration necessary to induce such changes in sterol composition and the EC50 values for inhibition of mycelial growth of the different isolates. The reason for the differential effects of imazalil on sterol composition in the variousP. italicum isolates may be due to decreased accumulation of the fungicide in the mycelium and to other yet non-identified mechanisms of resistance.Imazalil remt differentieel de toename in drooggewicht van 10-uur-oude gekiemde sporen van wild-type en DMI-resistente isolaten vanPenicillium italicum in vloeistofcultures van moutextract. De EC50 waarden voor groei van de verschillende isolaten lopen uiteen van 0,005 tot 0,27 g ml–1. In afwezigheid van het fungicide is in alle isolaten ergosterol het belangrijkste sterol (meer dan 95% van het totaal). DMI-resistentie kan daarom niet in verband staan met deficiëntie van het C-14 demethyleringsenzym in de ergosterol biosynthese. Imazalilbehandeling van mycelium bij concentraties rond de EC50 waarde voor groeiremming, resulteerde bij alle isolaten in een afname van het ergosterolgehalte en een gelijktijdige toename van het gehalte aan 24-methyleen-24,25-dihydrolanosterol. Er bestaat dus een nauwe correlatie tussen de imazalilconcentratie die noodzakelijk is om vergelijkbare veranderingen in sterolsamenstelling te induceren en de EC50 waarde voor remming van myceliumgroei van de verschillende isolaten. De differentiële effecten van imazalil op de sterolsamenstelling van de verschillendeP. italicum isolaten kunnen worden veroorzaakt door verminderde accumulatie van het fungicide in het mycelium en door andere, nog niet geïdentificeerde resistentiemechanismen.  相似文献   

15.
Ohne Zusammenfassung
With a summary: Damage on horticultural crops due to inundation with seawater

Voor de samenstelling van dit artikel werd een dankbaar gebruik gemaakt van de gegevens, die in de jaren 1940–1945 door den Rijkstuinbouwconsulent voor Zeeland en West-Noord-Brabant, Ir G. de Bakker, en de assistenten van de Rijkstuinbouwvoorlichtingsdienst aldaar werden vergaard. In het bijzonder dient vermeld te worden, dat de gegevens der groenteproefvelden op Walcheren werden verzameld door den heer M. Wattel, hoofdassistent bij genoemde Dienst. Het zoutgehalte van de genomen grondmonsters werd bepaald op het Bodemkundig Laboratorium der Noordoostpolderwerken te Goes.  相似文献   

16.
Samenvatting In de zomer van 1980 gaf in een aantal gevallen het systemische fungicide metalaxyl een zeer onvoldoende werking te zien tegen de aardappelziekte.Phytophthora infestans-isolaten die uit de desbetreffende percelen werden verkregen vertoonden in een drijftoets een zeer geringe gevoeligheid voor het fungicide in vergelijking met isolaten uit percelen waar gebruik werd gemaakt van maneb/fentin-acetaat combinaties en waarin nagenoeg geen aantasting voorkwam.De oorzaak van de onvoldoende werking van metalaxyl moet worden gezocht in het ontstaan van metalaxyl-resistente stammen in de populatie, die als gevolg van de voor de aardappelziekte geschikte weersomstandigheden en de veelvuldige toepassing van alleen metalaxyl zich ongebreideld konden vermenigvuldigen.Metalaxyl-resistentie kwam voor in verschillende fysio's. Dit wijst erop dat de resistentie op meerdere plaatsen is ontstaan. Opmerkelijk was dat éé van de resistente fysio's nooit eerder in Nederland was geisoleerd.  相似文献   

17.
Laboratory isolates ofPenicillium italicum with varying levels of resistance to fenarimol were obtained via mass selection of conidia on fenarimol-amended PDA. All fenarimol-resistant isolates showed cross-resistance to other fungicides which inhibit ergosterol biosynthesis (bitertanol, etaconazole, fenapanil, and imazalil), but not to fenpropimorph. In contrast, all isolates with a relatively high degree of resistance to fenarimol, exhibited increased sensitivity to fenpropimorph (negatively correlated cross-resistance). The varying degrees of resistance to ergosterol biosynthesis inhibitors (EBI's) suggest that different mutations for resistance are involved. Isolates with a high degree of resistance were selected from conidial populations of isolates with a low resistance level. This indicates that in sich strains different mutations for resistance are present simultaneously.Somein vitro growth parameters of resistant isolates slightly differed from those of the wild type. Virulence of most resistant isolates on oranges was visually normal and in competition experiments with mixed inocula of wild-type and resistant isolates, the latter could still be isolated after five successive infection cycles on fungicide-free oranges. Nevertheless, the proportion of resistant conidia in the successive inocula gradually decreased.Decay of oranges inoculated with EBI-resistant isolates could still be controlled by a curative dip treatment with imazalil at dosage rates recommended in practice (500 g ml–1). However, with the highly resistant isolates, decay control was not complete at half this dosage, indicating only a marginal control at the full dosage rate.On the basis of the results described it is assumed that at a high selection pressure of EBI's in practice, gradual accumulation of different mutations for resistance, together with selection of normal fitness may eventually lead to loss of control ofPenicillium decay. Therefore, desease control strategies with a low selection pressure of EBI's are advisable.Samenvatting Laboratoriumisolaten vanPenicillium italicum met uiteenlopende resistentieniveau's tegen fenarimol werden verkregen door massaselectie van conidiën op fenarimolbevattende PDA. Alle fenarimol-resistente isolaten vertoonden kruisresistentie tegen andere fungiciden die de ergosterolbiosynthese remmen (bitertanol, etaconazool, fenapanil, imazalil), maar niet tegen fenpropimorf. Alle isolaten met een relatief hoge graad van fenarimolresistentie waren zelfs gevoeliger voor dit laatste fungicide (negatief gecorreleerde kruisresistentie). De uiteenlopende graden van resistentie tegen ergosterolbiosynthese remmers (EBI's) suggereren dat verschillende mutaties een rol kunnen spelen. Isolaten met een hoge resistentiegraad werden geselecteerd in conidiënpopulaties van isolaten met een lage resistentiegraad. Dit duidt erop dat in dergelijke stammen verschillende mutaties gelijktijdig aanwezig zijn.Er werden kleine verschillen in parameters voorin vitro groei tussen resistente en gevoelige isolaten geconstateerd. De virulentie van vrijwel alle stammen op sinaasappels was normaal; in competitie-experimenten met mengpopulaties van gevoelige en resistente isolaten konden laatstgenoemde isolaten nog na vijf oppenvolgende infectiecycli op fungicide-vrije sinaasappels worden geïsoleerd. Desalniettemin nam het percentage resistente conidiën in de opeenvolgende inocula geleidelijk af. Penicillium-rot op sinaasappel, geïnoculeerd met EBI-resistente isolaten, kon nog worden bestreden door een curatieve dompelbehandeling met imazalil bij een dosering die in de praktijk wordt aanbevolen (500 g ml–1). Bij een halvering van deze dosering werd echter op sinaasappels, geïnoculeerd met de hoog-resistente isolaten nog rot waargenomen, hetgeen erop duidt dat de bestrijding bij de volle dosering slechts marginaal is.Op grond van de beschreven resultaten kan worden verondersteld dat in de praktijk onder hoge selectiedruk van EBI's een geleidelijke accumulatie van verschillende mutaties, gepaard gaande met selectie van een normale fitheid, kan plaatsvinden, hetgeen uiteindelijk zou kunnen leiden tot onvoldoende bestrijding vanPenicillium-rot. Bestrijdingsstrategieën met een lage selectiedruk van EBI's zijn daarom wenselijk.  相似文献   

18.
Almost all larvae ofAdoxophyes orana F.R. mature if they are individually confined in vials. In gregarious culture, 2 or 4 larvae per vial, growth is retarded and many larvae die because of frequent fighting. This aggression results from the biggest larvae holding other larvae off the food. Retarded development was not due to optical or olfactory causes, but to food deprivation. In mass rearing the setback can be partly overcome by adding plastic strips that increase the cover for the larvae in rearing boxes.Samenvatting Massakweken vanAdoxophyes orana zijn noodzakelijk voor de ontwikkeling van een steriele-mannetjesprogramma ter bestrijding van deze plaag. In kweken in buisjes werd een agressief gedrag van de opgroeiende rupsen waargenomen wanneer zich meer dan 1 rups per buis bevond. Hierdoor werd de groeisnelheid vertraagd en trad bij 4 larven per buis veel sterfte op (Fig. 1 en 2, Tabel 1). Deze groeieffecten hadden geen optische of olfactorische oorzaak. Wanneer de larven meer ruimte kregen nam wel de mortaliteit af (Tabel 3) maar niet de groeivertraging (Tabel 4). Verstoring van de larven beïnvloedde hun groei nadelig (Tabel 5 en 6). De groeivertraging is echter voor het grootste deel te wijten aan hongeren (Tabel 7) doordat in de kweek de grotere larve de toegang tot het voedsel ontzegt aan de kleinere.In massakweken kan de hieruit voortvloeiende groeivertraging en mortaliteit worden verminderd door plastic strips in de kweekbakken te plaatsen waardoor het aantal schuilplaatsen voor de larven toeneemt.  相似文献   

19.
Samenvatting De organisatie van de radio-waarschuwingsdients voor appel- en pereschurft in 1961 en 1962 wordt beschreven. Door een landelijke centrale post (L.C.P.), die in de Plantenziektenkundige Dienst (P.D.) was gevestigd, werden tijdens de periode van ascosporen-uitstotingen van 15 regionale centrale posten (R.C.P.'s) gegevens verzameld over de duur van de bladnatperioden en de temperatuur tijdens deze bladnatperioden. De waarnemingen van de 15 R.C.P.'s waren op hun beurt afkomstig van 19 primaire en 57 secundaire waarnemingsposten, verspreid over het land. De uitrusting en de taak van de verschillende waarnemingsposten worden vermeld.Door de landelijke centrale post werden vijf soorten berichten uitgegeven. De eerste drie soorten hebben betrekking op het begin van de ascosporen-uitstotingen; het laatste bericht geeft het einde van de ascosporen-uitstotingen aan. Daartussen vinden meldingen van het optreden van infectieperioden ergens in het land plaats. De betekenis van alle typen berichten wordt besproken.Een vergelijking van de kosten van uitrusting van waarnemingsposten bij gebruik van verschillende bladnat-registrerende apparatuur valt uit ten gunste van de in Nederland ontworpen en gebruikte de Wit-bladnatschrijver.De radio-waarschuwingsdients voor appel- en pereschurft wordt, ondanks de daaraan verbonden en vermelde bezwaren, door vele fruittelers in Nederland beschouwd als een belangrijke steun bij de bestrijding van appel- en pereschurft.  相似文献   

20.
Nineteen isolates of 17 different fungal species thriving upon other fungi were tested for their ability to control sporulation of cucumber powdery mildew,Sphaerotheca fuliginea. More than half of the fungi reduced the number of healthy conidiophores to less than 10%.Tilletiopsis albescens was superior toAmpelomyces quisqualis. Three species, viz.A. quisqualis, Aphanocladium album andT. albescens, were selected for further greenhouse experiments.Samenvatting Negentien isolaten behorend tot 17 verschillende schimmelsoorten werden getoetst op hun bruikbaarheid voor de biologische bestrijding van komkommermeeldauw aan de hand van effecten op sporulatie. Meer dan de helft van de getoetete isolaten reduceerde het aantal gezonde conidioforen tot minder dan 10%. De werking vanTilletiopsis albescens was enigszins beter dan die van de meestal gebruikte hyperparasietAmpelomyces quisqualis. Van de getoetste schimmels werden er drie, n.l.A. quisqualis, Aphanocladium album enT. albescens, geselecteerd voor kasproeven.  相似文献   

设为首页 | 免责声明 | 关于勤云 | 加入收藏

Copyright©北京勤云科技发展有限公司  京ICP备09084417号