Tumours of Begonia and some other ornamentals,induced by Corynebacterium fascians     

H. A. Van Hoof  H. Huttinga  A. Knaap  H. P. Maas Geesteranus  W. H. M. Mosch  D. G. J. De Raay-Wieringa 《European journal of plant pathology / European Foundation for Plant Pathology》1979,85(3):87-98

In 1975 many tumours were observed in plants ofBegonia Schwabenland grown in Aalsmeer. Submersion of the roots ofNicotiana megalosiphon seedlings in a homogenate of tumorous tissue, induced tumours after two weeks. Short periods of submergence yielded results similar to those obtained after longer periods. Tumour homogenates lost their infectivity after ten min at 50°C. Aphids transmitted the infectious agent.Treatment with propylene oxide did not inhibit infectivity completely. Filtration through a 450 nm filter removed the infectious agent.Tobacco tumor virus or a viroid could not be isolated. Cultures ofCorynebacterium fascians, isolated from tumours ofN. megalosiphon were highly infectious and induced tumours in healthyN. megalosiphon andBegonia. Tumorous tissue homogenates ofPelargonium zonale, Dahlia sp.,Gladiolus sp., andLilium sp. also caused tumours inN. megalosiphon, from whichC. fascians was isolated. It was not possible to produce tumours inN. megalosiphon with homogenates from roses with symptoms of bud proliferation.Samenvatting In 1975 werden vele tumoren waargenomen inBegonia Schwabenland op Aalsmeerse bedrijven (Fig. 1). De infectiositeit van tumorweefsel kon goed en snel worden vastgesteld door de wortels van zaailingen vanNicotiana megalosiphon in een homogenaat van tumorweefsel te dompelen. Tumoren ontstonden na twee weken, de eindbeoordeling geschiedde na een maand (Fig. 2). Ook verschillende andereNicotiana spp.,Melilotus officinalis (Fig. 3) enPisum odoratum (Fig. 4) werden aangetast.Bij de infectiositeitstoets gaven zeer korte dompeltijden even goede resultaten als langere (Tabel 1). Infectieus sap verloor zijn infectievermogen na 10 min verhitting bij 50°C. Bladluizen brachten de smetstof over. Propyleenoxide verminderde de infectiositeit wel, doch onderdrukte deze niet totaal. Bij filtratie door een 450 nm filter bleef het infectieuse agens op het filter achter. Het tumor-inducerende agens was ook aanwezig in die delen van planten met tumoren welke gezond leken en het ging voor een gering deel over met zaad (Tabel 2).Uit tumoren konden wij geen tabakstumorvirus of een viroïde isoleren. Culturen vanCorynebacterium fascians, geïsoleerd uit tumoren vanN. megalosiphon bleken zeer infectieus en veroorzaakten tumoren inN. megalosiphon enBegonia. Homogenaten van tumorweefsel vanPelargonium zonale, dahlia (Fig. 5), gladiool (Fig. 6) enLilium Mid Century Hybrid Enchantment (Fig. 7) veroorzaakten ook tumoren opN. megalosiphon, waaruitC. fascians werd geïsoleerd. Met sap van kroeskopzieke rozen konden wijN. megalosiphon niet besmetten.  相似文献   

Heat resistance,biology and prevention of Diehliomyces microsporus in crops of Agaricus species     

Annemarie Van Zaayen  Bernarda Van Der Pol-Luiten 《European journal of plant pathology / European Foundation for Plant Pathology》1977,83(6):221-240

Soon after its introduction the mushroom speciesAgaricus bitorquis, which is immune to virus disease and prefers a warm climate, was threatened by the competitorDiehliomyces microsporus, false truffle. This fungus also likes warmth, and used to occur in crops ofA. bisporus.Mycelium and ascocarps were grown on several nutrient media. Optimum temperatures for mycelial growth were 26°C and 32°C, with a slight depression at 30°C. In trials in isolated growingrooms strain Somycel 2.017 ofA. bitorquis was generally used since it appeared to be highly sensitive to the competition of false truffle. Inoculation with mycelium, ascocarps or ascospores ofD. microsporus nearly always resulted in the presence of the competitor and in decreased mushroom yields. Even ten spores per m² causedD. microsporus. The time of inoculation was most important: irrespective of the kind of inoculum, inoculation only resulted in both false truffle and yeild loss, if applied from spawning until a few days after casing. Inoculation at a later date could result in false truffle, but yield was not decreased.As germination in vitro of ascospores failed, even after addition of various triggers, ascospore suspensions were treated at various temperatures for several periods. Then mushroom growing trays spawned with Somycel 2.017 were inoculated with the treated suspensions giving 7–11×10⁷ spores/m². The ascospores could not withstand 85°C for 0.5 h, 80°C for 1 h and 70°C for 3 h. Spontaneous incidence of false truffle, however, could not always be prevented and interfered with the results of these trials. It is possible that the thermal death-point of the ascospores is below 85°C. Fruiting bodies and ascospores did not survive peak-heating at the beginning and cooking out (compost temperature 12 h at 70°C) at the end of a crop. After cooking out, however,D. microsporus could still be present in the wood of trays and contaminate a following crop if no wood preservative was applied.Yield of Somycel 2.017 was reduced by the competition ofD. microsporus much more than yeilds of other strains ofA. bitorquis. The least sensitive were the highly productive strains Horst K26 and Horst K32.The effects of fungicides onD. microsporus in vitro and in growing trials did not correspond. The fungicides tested so far could not prevent or controlD. microsporus. Growing of less sensitive strains ofA. bitorquis together with sanitary measures early in the crop and at the end of the crop, however, can prevent the competitor. failure to turn up of false truffle. To understand the discrepancy between the in vitro effects of several fungicides and their effect in inoculated mushroom trays, the rate of adsorption of benomyl in the substrate and probably the interrelationships between antagonists andD. microsporus require further research. Other strains ofA. bitorquis than Somycel 2.017 appeared to be less sensitive to the competition. Among these, highly productive strains Horst K26 and Horst K32 will not be hindered byD. microsporus if the following precautions are exercised: cooking out at the end of a crop (compost temperature 70°C for 12 hours), followed by treatment of the wood with SPCP; protection by hygiene early in the crop, i.e. covering of the compost by a thin plastic sheet during mycelial growth followed by a quick execution of casing.Samenvatting De teelt van de warmteminnende champignonsoortAgaricus bitorquis, die immuun is voor virusziekte, werd al spoedig na introductie bedreigd door de eveneens warmteminnende concurrentDiehliomyces microsporus, valse truffel. Deze schimmel kwam vroeger voor in teelten vanA. bisporus; de sporen zouden een temperatuur van 82°C gedurende 5 uur kunnen overleven (Lambert, 1932). Tabel 1 geeft de myceliumgroei op verschillende voedingsbodems en de vorming van vruchtlichamen (Fig. 1A, B) weer. De optimale temperaturen voor myceliumgroei waren 26°C en 32°C, met een licht depressie bij 30°C (Fig. 2). Proeven in geïsoleerde teeltruimten werden voornamelijk uitgevoerd met Somycel 2.017, een ras vanA. bitorquis. Inoculatie met mycelium, vruchtlichamen en/of ascosporen vanD. microsporus, al of niet in reincultuur gekweekt, leidde vrijwel steeds tot de aanwezigheid van de concurrent in de geïnoculeerde teeltkisten (Fig. 1C, D), waarbij vruchtlichamen met ascosporen (Fig. 1E) gevormd werden en tot een reductie van het aantal champignons. Tien sporen per m² waren al voldoende omD. microsporus te doen aanslaan (Fig. 3). Het tijdstip van inoculatie bleek van groot belang te zijn: onafhankelijk van de aard van het inoculum leverde dit slechts zowel valse truffel als oogstreductie op, indien het werd aangebracht in de periode vanaf enten tot enkele dagen na het afdekken (Tabel 2 en Fig. 4). Inoculatie op latere tijdstippen kon wel tot valse truffel leiden, maar niet tot oogstreductie.Aangezien de kieming van ascosporen in vitro slechte resultaten opleverede, ook na toevoeging van diverse stimulantia, werden ascosporensuspensies in vitro gedurende verschillende tijden bij verschillende temperaturen behandeld; vervolgens werden teeltkisten met de behandelde suspensies geïnoculeerd (7 tot 11×10⁷ sporen/m²). De kisten waren tevoren geënt met Somycel 2.017. Een aantal proeven wees uit, dat de ascosporen 1/2 uur 85°C, 1 uur 80°C en 3 uur 70°C, niet overleefden (Tabel 3). Het spontaan optreden van valse truffel kon echter niet altijd worden voorkomen en beïnvloedde de uitkomsten van deze proeven. Daarom is het mogelijk, dat de sporen al bij een lagere temperatuur worden gedood Vruchtlichamen en ascosporen werden gedood door het uitzweten aan het begin van een teelt en door het doodstomen aan het einde van een teelt (composttemperatuur 12 uur 70°C) maar de schimmel bleek in het laatste geval wel over te kunnen blijven in het hout van teeltkisten als er vervolgens geen houtontsmettingsmiddel werd toegepast.Somycel 2.017 leed verhoudingsgewijs meer schade door concurrentie vanD. microsporus dan enkele andere rassen (Tabel 4 en. 5). Inoculatie met ascosporen bleek bij de minst gevoelige en meest produktieve rassen Horst K26 en Horst K32 slechts te gelukken in extreem droge compost; bij Somycel 2.017 daarentegen zowel in compost met een laag als met een hoog vochtgehalte. Inoculatie met mycelium veroorzaakte meer valse truffel en meer schade naarmate de compost natter was (Tabel 5).De werking van een aantal fungiciden in vitro (Tabel 6) en in teeltkisten (Tabel 7) stemde niet overeen. Aangezien de tot nu toe getoetste fungicidenD. microsporus niet kunnen voorkomen of bestrijden, moet preventie van deze concurrent worden gezocht in het telen van weinig gevoelige rassen vanA. bitorquis in combinatie met hygiënische maatregelen vroeg in en aan het eind van de teelt.  相似文献   

Comparison of the effects of salicylic acid and ethephon with virus-induced hypersensitivity and acquired resistance in tobacco   总被引：4，自引：0，他引：4  

L. C. Van Loon  J. F. Antoniw 《European journal of plant pathology / European Foundation for Plant Pathology》1982,88(6):237-256

The induction of a hypersensitive reaction in Samsun NN tobacco by tobacco mosaic virus (TMV) at 20°C leads to the development of both localized and systemic acquired resistance, and is associated with the appearance of pathogenesis-related proteins (PR's) and large increases in peroxidase activity and ethylene production. Salicylic acid (SA) induced a similar resistance in treated plant parts and occasionally also in untreated upper leaves of plants of which three lower leaves had been injected. SA also induced the same four PR's, but these were confined to the treated leaves. Thus, the connection between the presence of PR's and the reduction of TMV multiplication and spread may not be direct.In contrast to TMV, SA did not stimulate ethylene production and hardly increased peroxidase activity. Induction of acquired resistance and PR's by SA developed equally well at 20°C and at 32°C. However, pricking leaves with needles moistened with the ethylene-releasing compound ethephon mimicked TMV infection in inducing acquired resistance and PR's in both treated and untreated leaves at 20°C, but not at 32°C. Ethephon increased peroxidase activity at both temperatures, but only at 20°C dit it induce changes in both the anodic and the cathodic isoenzymes that were similar to those induced as a result of TMV infection. SA induced PR's and reduced TMV multiplication in Samsun tobacco, and inhibited virus spread in Samsun NN at 32°C.These observation indicate that neither the induction of PR's, nor the development of acquired resistance is temperature-sensitive. On the other hand, the effects of ethephon are temperature-sensitive in the same way as the hypersensitive response to TMV. It can thus be hypothesized that ethylene, produced naturally during the hypersensitive reaction of tobacco to TMV, leads to the temperature-sensitive synthesis or release of a presumably benzoic acid-type compound that functions as the natural inducer of PR's and acquired resistance. Although vanillic acid has been shown to accumulate in hypersensitively reacting tobacco leaves, it produced none of the effects of SA, and thus cannot be the natural inducer.Samenvatting Inductie van een overgevoeligheidsreactie in Samsun NN-tabak door tabaksmozaïekvirus (TMV) bij 20°C leidt tot de ontwikkeling van een verworven resistentie die zowel lokaal als systemisch werkzaam is, en gaat samen met het verschijnen van pathogenesis-related proteins (PR's) en sterke toename in de activitieit van peroxidase en de produktie van ethyleen. Salicylzuur (SA) induceerde een vergelijkbare resistentie in behandelde plantedelen en af en toe ook in niet behandelde bovenbladeren van planten waarvan drie onderbladeren waren ingespoten. SA induceerde ook dezelfde vier PR's, maar deze waren beperkt tot de behandelde bladeren. Er bestaat dus geen directe samenhang tussen de aanwezigheid van PR's en de remming van de vermeerdering en uitbreiding van TMV in de plant.In tegenstelling tot TMV stimuleerde SA de ethyleenproduktie niet en verhoogde het de peroxidaseactiviteit nauwelijks. Inductie van verworven resistentie en PR's door SA trad even goed op bij 32°C als bij 20°C. Net als infectie met TMV leidde aanprikken van bladeren met naalden die gedoopt waren in een oplossing van ethefon — waaruit in het blad ethyleen vrijkomt — echter tot inductie van verworven resistentie en PR's in zowel behandelde als onbehandelde bladeren bij 20°C, maar niet bij 32°C. Ethefon verhoogde de peroxidaseactiviteit bij beide temperaturen, maar alleen bij 20°C induceerde het veranderingen in zowel de anodische als de kathodische isoënzymen die vergelijkbaar waren met die welke geïnduceerd werden als gevolg van infectie met TMV. SA induceerde PR's en verminderde de vermenigvuldiging van TMV in Samsun tabak, en remde de uitbreiding van het virus in Samsun NN bij 32°C.Deze waarnemingen tonen dat noch de inductie van PR's, noch de ontwikkeling van verworven resistentie een temperatuurgevoelig proces is. Daarentegen zijn de effecten van ethefon op dezelfde wijze temperatuurgevoelig als de overgevoeligheidsreactie op TMV. Men kan daarom veronderstellen dat ethyleen, dat op natuurlijke wijze geproduceerd wordt tijdens de overgevoeligheidsreactie van tabak op TMV, aanleiding geeft tot een temperatuurgevoelig proces, namelijk de synthese of het vrijkomen van een verbinding, vermoedelijk een benzoëzuurderivaat, dat fungeert als de natuurlijke inductor van PR's en verworven resistentie. Hoewel is aangetoond dat vanillinezuur zich ophoopt in overgevoelig reagerende tabaksbladeren, veroorzaakte deze verbinding geen enkel van de effecten van SA. Vanillinezuur kan dus niet de natuurlijke inductor zijn.  相似文献   

Toxicity of fenpropimorph to fenarimol-resistant isolates of Penicillium italicum     

M. A. De Waard  J. G. M. Van Nistelrooy 《European journal of plant pathology / European Foundation for Plant Pathology》1982,88(6):231-236

Fenarimol-resistant isolates ofPenicillium italicum with cross-resistance to imidazole and triazole fungicides which inhibit ergosterol biosynthesis were tested for their sensitivity to fenpropimorph. Radial growth tests on PDA showed that the isolates (n=6) lacked cross-resistance to fenpropimorph or displayed enhanced sensitivity to the fungicide (negatively correlated cross-resistance). Control of blue mold decay of oranges incited by the wild-type isolate could be achieved by dipping fruits in suspensions of fenpropimorph at a concentration of 100 mg ml^–1. Decay of oranges incited by the fenarimol-resistant isolates was controlled at the same or at a lower concentration (30 mg ml^–1), thus showing that the normal or increased sensitivity to fenpropimorph is also expressed under in vivo conditions.Samenvatting Fenarimol-resistente isolaten vanPenicillium italicum met kruisresistentie tegen imidazool-en triazoolfungiciden die de ergosterolbiosynthese remmen, werden getoetst op hun gevoeligheid voor fenpropimorf. Radiale groeiproeven op PDA toonden aan dat de isolaten (n=6) geen kruisresistentie bezaten met fenpropimorf of een verhoogde gevoeligheid voor het middel vertoonden (negatief gecorreleerde kruisresistentie). Op sinaasappels konPenicillium-rot, veroorzaakt door het wild-type bestreden worden door middel van een dompelbehandeling met fenpropimorf bij een dosering van 100 g ml^–1). Bestrijding van rot veroorzaakt door fenarimil-resistente isolaten werd verkregen bij dezelfde of een lagere dosering (30 g ml^–1); aldus werd aangetoond dat de normale of verhoogde gevoeligheid voor fenpropimorf ook in vivo tot uiting komt.  相似文献   

Influence of age,sex, capture technique,and restraint on hematologic measurements and serum chemistries of wild California sea otters     

Williams TD  Rebar AH  Teclaw RF  Yoos PE 《Veterinary clinical pathology / American Society for Veterinary Clinical Pathology》1992,21(4):106-110

Hematologic and/or serum chemical analyses were done on a total of 27 non-tranquilized adult and juvenile wild sea otters, 66 tranquilized adult and juvenile wild sea otters, and 26 wild sea otter pups. The median and inner 90 percentile range were determined for the adult, juvenile, and pup groups and for the following subgroups: adult male versus adult female, juvenile male versus juvenile female, pup male versus pup female, captured with dip net versus captured with Wilson trap, and tranquilized adults and juveniles versus non-tranquilized adults and juveniles. When values for adults were compared to values for juveniles and pups, hematocrits, red blood cell counts, and hemoglobin levels were significantly lower in pups. This is consistent with documented findings in other species. White cell counts were also somewhat lower in younger animals. Among the subgroups, significantly higher hemoglobin levels, white cell counts and neutrophil counts were found in adult females than in adult males. This is in direct contrast to what is seen in other mammalian species and warrants further documentation. Method of capture and tranquilization did not appear to influence either hematologic or serum biochemical determinations from a clinical perspective.  相似文献   

Five field trials on the efficacy of a bovine respiratory syncytial virus vaccine   总被引：2，自引：2，他引：0       下载免费PDF全文

Van Donkersgoed J  Janzen ED  Townsend HG  Durham PJ 《The Canadian veterinary journal. La revue veterinaire canadienne》1990,31(2):93-100

Five field trials evaluated whether immunization of beef cattle prior to weaning, at weaning, or immediately upon arrival at the feedlot with a commercial bovine respiratory syncytial virus (BRSV) vaccine would reduce subsequent treatment for respiratory disease.

Bovine respiratory syncytial virus vaccination was associated with a significant (p<0.05) reduction in treatment rate in one of three groups of calves immunized prior to weaning (−12%) and in calves immunized upon arrival at the feedlot (−4%).

There was no significant (p>0.05) effect of the BRSV vaccine on treatment rate in calves immunized at weaning, in calves immunized upon arrival at the Saskatoon bull test station, or in yearlings immunized upon arrival at the feedlot.

Although the trend in these field trials was to a sparing effect of the BRSV vaccine, the small reduction in treatment rate may not justify the cost of the vaccination program.

  相似文献   

Control of Fusarium wilt in carnation grown on rockwool by Pseudomonas sp. strain WCS417r and by Fe-EDDHA     

R. Van Peer  A. J. Van Kuik  H. Rattink  B. Schippers 《European journal of plant pathology / European Foundation for Plant Pathology》1990,96(3):119-132

In carnations grown on rockwool disease incidence of fusarium wilt caused byFusarium oxysporum f.sp.dianthi (Fod) was reduced when Fe-EDDHA instead of Fe-DTPA was used as iron source in the nutrient solution. Addition ofPseudomonas sp. strain WSC417r intensified this reduction in the cultivar Pallas, moderately resistant to Fusarium, but not in the susceptible cultivar Lena. Treatment of plants with Fe-EDDHA instead of Fe-DTPA as iron source resulted in higher numbers and percentages on the roots, ofin vitro antagonistic fluorescent pseudomonads. However, differences were only significant at 56 days after planting for cv. Lena and at 14 and 28 days after planting for cv. Palas. Both chelators, at different concentrations, had no effect on root colonization by eitherPseudomonas sp. strain WCS417r orFod strain WCS816. However, when coinoculated, reduced numbers of propagules ofFusarium were found at concentrations of Fe-EDDHA lower than 10^–5 M.Higher concentrations of the siderophore fusarine produced byFod strain WCS816 were demonstrated when Fe-EDDHA instead of Fe-DTPA was used as iron source in culture media. At equal concentrations, no such differences were found in the amount of siderophore produced by WCS417r. Germ tube length ofFod was less with Fe-EDDHA than with Fe-DTPA. The reduction of germ tube length was stronger when the purified siderophore of WCS417r was added in excess to the culture media with Fe-EDDHA than those with Fe-DTPA. Therefore, the observed reduction of germ tube growth can not completely be explained by iron deprivation. It appeared that EDDHA exhibited a toxic effect for conidia ofFod strain WCS816 as well.we conclude that the observed disease reduction by Fe-EDDHA is a consequence of a limitation of iron availability forFod. This limitation is possibly intensified by the increase in number or percentage of antagonistic fluorescent pseudomonads that strongly compete for iron. The additional effect after bacterization withPseudomonas strain WCS417r in Fe-EDDHA treated carnations of cv. Pallas is likely to be due, at least partly, to a direct competition for iron between the siderophores ofFod strain WCS816 and ofPesudomonas sp. strain WCS417r.Samenvatting Verwelkingsziekte in anjers op steenwol, veroorzaakt doorFusarium oxysporum f. sp.dianthi (Fod), werd gereduceerd indien het ijzer-chelaat Fe-EDDHA in plaats van Fe-DTPA werd toegevoegd aan de nutriëntenvloeistof. Bacterisatie metPseudomonas sp. stam WCS417r had een additioneel effect bij de matig resistence cultivar Pallas maar niet bij de vatbare cultivar Lena. Toevoeging van Fe-EDDHA in plaats van Fe-DTPA aan planten als ijzerbron resulteerde op de wortels in hogere aantallen en percentages fluorescerende pseudomonaden, diein vitro antagonistisch waren ten opzichte vanFod. De verschillen waren echter alleen significant 56 dagen na planten voor de cultivar Lena en 14 en 28 dagen na planten voor de cultivar Pallas. Beide chelaten vertoonden bij verschillende concentraties geen effect op de kolonisatie van de wortel door beide microorganismen. Echter, wanneer beide micro-organismen gezamelijk werden toegevoegd nam de wortelkolonisatie doorFod stam WCS816 af bij concentraties lager dan 10^–5 M Fe-EDDHA. Er werd meer van het siderofoor fusarine doorFod stam WCS816 geproduceerd bij concentraties lager dan 10^–4 M Fe indien Fe-EDDHA in plaats van Fe-DTPA als ijzerbron aan het cultuurmedium was toegevoegd. Er werd geen effect van beide chelaten gevonden op de siderofoorproduktie door WCS417r. Indien een overmaat van het gezuiverde siderofoor van WCS417r werd toegevoegd aan Fe-EDDHA werden een sterkere afname van de kiembuislengte gevonden dan toevoeging aan Fe-DTPA. De reductie van de kiembuislengte bleek niet volledig verklaard te kunnen worden door een afname van de ijzerbeschikbaarheid. Het chelaat EDDHA heeft ook een toxisch effect op conidiën van fusarium.Wij concluderen, dat de waargenomen reductie van de verwelkingziekte door Fe-EDDHA een gevolg is van de afname van de ijzerbeschikbaarheid voorFod. Dit wordt waarschijnlijk versterkt door de ontwikkeling van een antagonistische, fluorescerendePseudomonas-populatie die sterk concurreren om ijzer. Het additioneel effect dat door bacterisatie metPseudomonas sp. WCS417r van de met Fe-EDDHA behandelde matig resistante anjers (Pallas) werd verkregen is voor een deel het gevolg van een directe concurrentie om ijzer tussen de sideroforen vanFod stam WCS816 en vanPseudomonas sp. stam WCS417r.  相似文献   

Reproductive performance of nili-ravi buffaloes after a single injection of GnRH earlypost partum     

S. Nasir Hussain Shah  A. H. Willemse  D. F. M. Van de Wiel 《Tropical animal health and production》1990,22(4):239-246

Summary Sixty dairy buffaloes (second to fourth lactation) from a large buffalo farm were used to compare the effects of single intramuscular injections of 100 µg gondadotrophin releasing hormone (GnRH), 250 µg GnRH or saline given on day 14post partum. The buffaloes had calved at the end of the breeding season (December). Milk samples for progesterone determination were taken at the time of injection and then three times a week either until first insemination or until around day 90post partum. GnRH given at 14 dayspost partum resulted in quicker completion of uterine involution, earlier resumption of ovarian activity, shorter intervals between calving and conception and a better first service conception rate in non-suckled dairy buffaloes. Differences between the results obtained by a GnRH dose level of 100 µg and 250 µg were non-significant. In the post-treatment period cases of prolonged luteal activity were common in all groups of buffaloes. Therefore the sequential administration of GnRH and prostaglandin is suggested for the management of post-partum reproductive activity in problem herds.

---

Desempeno Reproductivo De Bufalos Nili-Ravi Despues De Una Sola Inyeccion De GnRH Temprano Despues Del Post-Parto

Resumen Sesenta búfalos lecheros (segunda a cuarta lactancia) pertenecientes a un hato grande fueron utilizados para comparar los efectos de inyecciones intramusculares de 100 µg de GnRH, 250 µg y de solución salina, aplicadas 14 días después del parto. Los búfalos habian parido al final de la estación de pariciones (diciembre). Se tomaron muestras de leche para medir progesterona, en el momento de la inyección y después tres veces por semana hasta la primera inseminación, o hasta cerca de los 90 días post-parto. La GnRH administrada 14 días post-parto, dio como resultado una rápida involución uterina, más rápido retorno a la actividad ovárica, más cortos intervalos entre partos y concepción, y un mejor índice servicio-concepción en búfalos lecheros que no estaban amamantando. Los resultados de dosis de 100 µg y 250 µg no fueron significativos. En el período post-tratamiento, los casos de actividad luteal prolongada fueron comunes en todos los grupos de búfalos. Se sugiere entonces, la administración secuencial de GnRH y prostaglandina, parar el manejo de la actividad reproductiva post-parto en hatos problema.

---

Performances De Reproduction Du Buffle Nili-Ravi Apres Une Injection Unique PrecocePost Partum De Gonadotrophine (GnRH)

Résumé Soixante bufflesses laitières (de la seconde à la quatrième lactation), appartenant à une grande ferme d'élevage de buffles, ont été utilisées pour comparer les effets d'une injection unique intramusculaire de 100 µg de gonadotrophine, ou de 250 µg du même produit ou d'une solution de sérum physiologique. Les bufflesses avaient mis bas à la fin de la saison de reproduction soit en décembre. Des prélèvements de lait ont été effectués pour déterminer le taux de progestérone au moment de l'injection d'une part, puis trois fois par semaine d'autre part jusqu'à la première insémination ou aux alentours d'une période de 90 jours après le part. La gonadotrophine, libérée sous forme d'hormone (GnRH), injectée 14 jours après la mise bas a eu pour effet un retour complet plus rapide de l'involution utérine et des intervalles plus courts entre la mise bas et la conception ainsi qu'un meilleur taux de conception à la première monte chez les femelles laitières non allaitantes. Les différences entre les résultats obtenus par une dose de 100/µg ou de 250/µg de gonadotrophine (GnRH) n'étaient pas significatives. Pendant la période post-thérapeutique, des cas d'activité lutéale prolongée ont été courants dans tous les groupes de bufflesses. En conséquence, l'administration séquentielle de GnRH et de prostaglandine est conseillée pour contrôler l'activité post-partum de reproduction dans les troupeaux qui présentent des problèmes de cet ordre.

  相似文献   

Correction          下载免费PDF全文

Van Donkersgoed J  Ribble CS  Townsend HG  Janzen ED 《The Canadian veterinary journal. La revue veterinaire canadienne》1990,31(6):417-418

  相似文献   

Comparative inhibition of the juvenile hormone esterases from Trichoplusia ni,Tenebrio molitor, and Musca domestica     

Thomas C. Sparks  Bruce D. Hammock 《Pesticide biochemistry and physiology》1980,14(3):290-302

Twenty-seven compounds were screened as potential inhibitors of juvenile hormone esterases. Of these compounds O-ethyl-S-phenyl phosphoramidothiolate provided the best inhibition for the cabbage looper, Trichoplusia ni (Hubner), and the yellow mealworm, Tenebrio molitor L., while the juvenile hormone esterases of the house fly, Musca domestica L., were best inhibited by a juvenoid carbamate (1-(m-phenoxy-N-ethyl carbamate)-3,7-dimethyl-7-methoxy-2E-octene). The inhibition patterns of T. ni and T. molitor are similar, while those of M. domestica are relatively different. Further studies on the juvenile hormone and α-napthyl acetate esterases of T. ni showed that they could be differentially inhibited. Diisopropyl phosphorofluoridate and an alkyl trifluoromethyl ketone selectively inhibit the hydrolysis of α-naphthyl acetate and juvenile hormone, respectively, while O-ethyl-S-phenyl phosporamidothiolate inhibits both enzymes. The juvenile hormone esterases of T. ni also appear to be unique enzymes that are selective for juvenile-hormone-like molecules. The in vivo inhibition of T. ni juvenile hormone esterases by O-ethyl-S-phenyl phosphoramidothiolate slows the in vivo hydrolysis of juvenile hormone and results in delayed pupation and malformed larvae that resemble larval-pupal intermediates. Thus, the esterases involved in juvenile hormone metabolism appear to be important in juvenile hormone regulation.  相似文献